گزارش شهید #رئیس‌علی_دلواری از نبرد دلوار در جنگ جهانی اول: «#انگلیسی‌ها پس از این‌که در جنگ خشکی با دلواریان #مغلوب شدند، چهار فروند #کشتی _جنگی آن‌ها در مقابل دلوار لنگر انداخت و چند روز متوالی علی‌الاتصال دلوار را گلوله‌باران کردند و متجاوز از هزار گلوله‌ی توپ به دلوار افکندند. ما یکی از گلوله‌ها را وزن کردیم، بیست‌وچهار منِ بوشهر بود. چون از این کار سودی نبردند، ناچار یک عده‌ی هزار نفری تحت فرماندهی یک نفر سلطان #انگلیسی پیاده، شروع به جنگ کردند و پس از کشته شدن صاحب‌منصب مذکور و نیمی از قشون آن‌ها، بقیه #فراراً به کشتی پناهنده شدند. از ما معدودی بیش زخمی و تلف نشده‌اند که آن‌ها در خشکی و دریا مغلوب شده‌اند. دیگر نمی‌دانم این‌بار از کدام طرف حمله خواهند کرد. چیزی که هست، «از هرجا حمله آورند جز این‌که مغلوب و منکوب شوند، چاره‌ای نخواهند داشت». #اجساد_مقتولین_انگلیسی در خارج دلوار در گوشه‌ی باغ #افتاده. اگر مایل باشید، تشریف بیاورید ببینید.» (مبارزات خالوحسین دشتی، صص 66-67، به نقل از: کاوه بیات، اسناد جنگ جهانی اول در جنوب ایران، ص 179؛ همچنین ن.ک: محمدحسین رکن‌زاده آدمیت، فارس و جنگ بین‌الملل، ص 60.) #نفتکش_انگلیسی #مقاومت https://eitaa.com/risheh/182

احمد اخگر: «... با نهایت سرعت خود را به #برازجان رسانیدم. معلوم شد صدای توپ که به ما خبر می‌دادند، از بندر بی‌حفاظ #دلوار بود که انگلیسی‌ها با پنج فروند #کشتی_جنگی و 6 میترالیوز، 850 سرباز، سه شبانه‌روز آن‌جا را بمبارده کردند و با وجود آن‌که #رئیس‌علی شهید با هفتاد نفر تفنگچی روز اول بیش نبود و با کمکی که روز دوم و سوم به او رسیده بود، بیش از 170 نفر نشده بودند، #انگلیسی‌ها پس از انداختن سه‌هزار و دویست تقریباً گلوله توپ‌های بزرگ که کوچک‌ترین آن‌ها دوازده، متوسط هجده و بزرگ 25 من بود، با دادن 550 نفر #تلفات و گم کردن اسباب یک میترالیوز مجبور به فرار شدند.» (مبارزات خالوحسین دشتی، ص 67، به نقل از: احمد اخگر، زندگی من در هفتاد سال تاریخ معاصر ایران، ص 146.) #نفتکش_انگلیسی #روباه_پیر #مقاومت #رئیس‌علی_دلواری https://eitaa.com/risheh/186