@rkhanjani

#تَــلَنـگـر‌.. . بر نَفْس خود...؛ امیر باشیم؛:نه اسیر...! زندگی، اسارت نیست زندگی محل پرواز تا خداست...!! اَعُوذُ بِاللّهِِ مِنْ شَرِّ نَفْسِی وَ مِنْ شَرِّ غَيْرِی وَ مِنْ شَرِّ اَلشَّيَاطِينِ . @rkhanjani

❣جمله تکان دهنده حضرت علامه

وفات کریمه اهل بیت فاطمه معصومه سلام الله علیها تسلیت باد @rkhanjani

#رمان_مسیحا #قسمت_نهم ﷽ ایلیا: سید طاها لبخندی زد و منهم دهانم به لبخند باز شد. گفت: بریم برادر؟ گفتم: میشه دیگه بهم نگی برادر. با سر تایید کرد. دوباره گفتم:میشه بهت بگم آسید؟! لبخندش عمیق تر شد. شانه به شانه هم برگشتیم پیش بقیه، پلاستیک پهن کرده اند و صف نماز بسته اند. با میثم رفتیم وضو بگیریم پرسید: چیشد؟ طاها چی گفت بهت؟ جوابش را ندادم. کمی بعد گفتم: بیخیال این سعید شیم.   من و میثم نمازمان را  زودتر از بقیه خواندیم. بین دو نماز  طاها برگشت رو به جمع گفت: راستی برادرا فرآموش کردم بگم. این بنده خدا راننده وقتی پیاده مون کرد به من گفت که ظهر پشت اتوبوس پیش چرخا دوتا کنسرو دیده از چند نفرهم پرسیده گفتن مال ما نیست با شاگرد راننده خوردنشون. گفت حلالیت بگیرم اگه برا کسی  بوده.... با ذکر صلواتی بر محمد و آل محمد  بریم استقبال نماز عشا. صدای صلوات دسته جمعی همراه نسیمی خنکی در اطرافمان پیچید. من و میثم رو به هم نگاه کردیم و چیزی نگفتیم. مانده بودم گندی که زدم را چطور جمع کنم. اگر بخاطر بدرفتاری و سوءظن من این بچه از بسیج متنفر بشود چی؟ همیشه به آدم های ظاهر سازی که به اسم دینداری به اعتقاد مردم گند میزدند فحش میدادم. حالا خودم داشتم شبیه آنها رفتار میکردم! آن شب خوابم نمی برد. نیمه های شب بلند شدم از حسینیه بیرون رفتم. شروع کردم به قدم زدن و فکر کردن. یکدفعه به خودم آمدم دیدم از مقر فاصله گرفتم. خواستم برگردم که زمزمه های محزونی را شنیدم: "می ترسم از روزی که وجود حقیرم گره بخوره به اسم مقدست ... که وای از اون زمان ... که اسم منو  با این همه شرم و تقصیر  پیش خوبا و برگزیده هات ببرن ...می ترسم از روزی که قطره شرمی باشم به پیشونی روزگار ... که من باعث  اشک و غم  پسر فاطمه(س) بودم... " دقت کردم. صدای سیدطاها بود. روی خاک ها سر به سجده ی دعا گذاشته بود و گریه میکرد. نمیخواستم خلوتش را بهم بزنم. برگشتم حسینیه. تا اذان صبح چشمانم هم نیامد. با صدای اذان، ایستادم به نماز. بعد از نماز میخواستم بخوابم اما مگر سرو صدایشان میگذاشت؟! یک مشت بچه روستایی را جمع کرده بودند دورخودشان و باهم سرود ای ایران میخواندند. از حسینیه رفتم بیرون باخودم فکرکردم سیدطاها هم که دیشب را نخوابیده پس الان جای ساکت و راحتی پیدا کرده و استراحت میکند. درهمین فکرها بودم که میثم زنگ زد: -جونم؟ +برو خونه شیخ ممدشون طاها رو بگو بیاد بریم سر پروژه... -شیخ ممد کیه منو با آخوند جماعت طرف نکن... +اسمش شیخ ممده تابلو همه روستا میشناسن از هرکی بپرسی، دیرشد بجنب طاهارو خبر.. -زنگ بزن بهش خب +خاموشه -خبرت میکنم تلفن را قطع کردم و زیرلب غرزدم: دیدی گفتم رفته زیر کولر لم داده فرمانده😒 آدرس خانه شیخ محمد را از اولین آدمی که دیدم، پرسیدم. خیلی دور نبود. ولی خواب آلود و کلافه آماده گلایه به سیدطاها بودم که دیدم بالای پشت بام ایستاده و داد میزند: یه آجر دیگه بنداز... بند نگاهش شدم. با سرو روی خاکی لبخندی زد و گفت: بیا خدا کمک رسوند. شیخ محمد پیرمرد آفتاب سوخته ای بود که با قدی خمیده وسط حیاط گلی اش قدم میزد. سلام کردم و از پله های کج و کوله گوشه حیاط بالا رفتم. آمدم به سید بگویم برویم سر پروژه که چشمم به سعید خورد. با زیرپوش آرم جهاد و شلوار شش جیب لاغرتر و کوچکتر به نظر میرسید. چپ چپ نگاهم کرد و رفت پایین. سید به من سلام کرد. با نگاهش به ظرف گل پیش پایم اشاره کرد. گفتم: انتظار که نداری اینجا عملگی کنم؟ صدای قشنگی داشت، خواند: شکرانه ی بازوی توانمند/بگرفتن دست ناتوان است به قلم سین کاف غفاری 🌸 @rkhanjani

وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ و خدا به آنچه مى‌كنيد بيناست🌿 #حجرات۱۸ ———🌻⃟‌———— ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @rkhanjani

💠 نورانیت حرم حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها 🎙 حجت الاسلام و المسلمین سید محمدمهدی میرباقری #حضرت_معصومه سلام الله علیها @rkhanjani

#رهبر_معظم_انقلاب 🏴 حضرت معصومه‌(سلام‌الله‌علیها)، این بانوی بزرگوار، این دختر جوانِ تربیت‌شده‌ی دامان اهل‌بیت پیغمبر، با حرکت خود در جمع یاران و اصحاب و دوستان ائمه(علیهم‌السّلام) و عبور از شهرهای مختلف و پاشیدن بذر معرفت و ولایت در طول مسیر در میان مردم و بعد رسیدن به این منطقه و فرودآمدن در قم، موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت(علیهم‌السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد و پایگاهی بشود که انوار علم و انوار معارف اهل‌بیت را به سراسر دنیای اسلام از شرق و غرب منتقل کند. ۱۳۸۹/۰۷/۲۹ #حضرت_فاطمه_معصومه(سلام‌الله‌علیها) @rkhanjani

شیخ عباس قمی(ره) که به محدث قمی نیز معروف است از علمای زاهد و بزرگواری بود که حکایات بسیاری در وصف تواضع و عرفان ایشان نقل شده است و خداوند چنان برکتی به قلم ایشان داد که کتاب مفاتیح الجنان را تألیف کرد و هم اکنون این اثر گرانقدر به عنوان کتابی جدایی نا پذیر از قرآن کریم در اکثر خانه های شیعیان وجود دارد. محدث قمی نقل می کند: درعالم رؤیا مرحوم میرزای قمی اعلی الله مقامه الشریف را دیدم، از ایشان سؤال کردم : آیا اهل قم ر ا حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها شفاعت خواهند کرد؟ میرزا چون این سخن را شنید ناراحت شد و نگاه تندی به من کرد و فرمود: چه گفتی؟  من دوباره سؤالم را تکرار کردم ، باز با تندی به من فرمود: شیخ ، تو چرا چنین سؤالی می کنی!؟  شفاعت اهل قم با من است، حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها تمام شیعیان جهان را شفاعت خواهند کرد[1] گفتنی است مرحوم میرزای قمی دانشمند بزرگ شیعه، نویسنده کتاب قوانین الاصول از کتب مشهور اصولی است و علمای بزرگی چون شیخ انصاری بر آن شرح زده اند، مزار ایشان در زیارتگاه شیخان، از گذشته مورد احترام ویژه مردم قم بوده است.) @rkhanjani

••• 🏴 عنایت حضرت معصومه(س) به آیت الله مرعشی نجفی _سخنرانی:حجت الاسلام عالی @rkhanjani

#داستانک #داستان_کوتاه #قسمت_اول 🌀میهمانی🌀 سر سفره میهمانی جمع بودیم، به به چه سفره ای... 😋😍 در گوش خانمم گفتم نگاه کن، یکم یاد بگیر، همش سرت تو کار و درسه‌، ببین زن‌های مردم چه کار می‌کنند. ≈≈ 😠😒 آدم باید یا سرش تو کار باشه یا باید به زندگیش برسه، دوتاش باهم نمیشه. در میهمانی پنج یا شش خانواده بودند و صاحب خانه یک خانم و یک آقا با چهار فرزند بودند... 👼👼👼👼 با خودم گفتم، نگاه کن به این میگن زندگی😌 خانمِ آدم باید در خانه باشه، به بچه ها و زندگی برسه، به به، عجب خونه و زندگی دارند! عجب سفره قشنگی، آدم یا به این کار میرسه یا به کارهای دیگه... بعد از خوردن شام، یه بحث سیاسی شد، خانم صاحب خانه هم نظر مهمی دادن که بعضیا این موضوع رو قبول داشتند و خوششون اومد ولی من اصلا موافق نبودم و این نظر رو دوست نداشتم ؛بلافاصله گارد گرفتم وگفتم: - ببخشید خانم، بهتر هست، زن‌ها خودشونو وارد سیاست نکنن چون اطلاعی از این موضوع ها ندارن، شما که وقت خودتون رو فقط پای خونه داری گذاشتید، چه طوری میتونید در مورد موضوع هایی که حتی از اون کم ترین اطلاعی ندارید صحبت کنید؟ خانم ها فقط تو خونه هستند و سرشون به کار های کوچیک خونه گرمه، نمیتونن وارد سیاست بشن و اظهار عقیده کنن. دیدم سرشون رو پایین گرفتند، لبخندی زدند ولی چیزی نگفتند... همه خیلی تعجب کردند، ۱۰ دقیقه بعد، یکی از آشناهامون من رو به کناری برد. - چی گفتید شما؟ چرا همچین حرفی زدید؟ من هم گفتم، راست گفتم ولی قبول دارم یه خورده تند رفتم‌. - آقای محترم، میدونی ایشون کی هستند که شما اینقد راحت در موردشون اظهار نظر میکنی؟؟ #ادامه دارد 🌸 @rkhanjani

جایگاھ زن در اسلام، همین بس کھ امام رضا ‹ع› از حضرت‌ معصومه ‹س› درخواستِ شفاعت دارد :)🖤 @rkhanjani

#رمان_مسیحا #قسمت_دهم ﷽ حورا: بی حوصله روی تختم دراز کشیدم و موبایلم را برداشتم. انگشتم را بلند کردم که رمز تلفن را تایپ کنم. اما خیالم به یک سال پیش پرید.  ذهنم بی اختیار و مشتاقانه به  سمت خاطره هایم کشیده شد. همین دو ماه پیش در  بیستمین جشن تولدم بود که  خودم   رو به او گفتم: «میدونستی اسمتو از هر طرف که ببینیم همین جور خونده میشه؟»   انگشتانم را به سرعت  روی صفحه کلید چرخاندم و تایپ کردم: ” ایلیا” قفل صفحه باز شد  و  خیره به صفحه موبایل ماندم؛ یک سلام ساده در هر روزِ مان عاشقِ این اتفاقِ ساده ایم حرف به حرف شعرش را شبیه یک لالایی عزیز، در ذهنم تکرار کردم تا خواب میهمان سبزینه چشمانم شد. به خیالم عشق تنها دالان بی انتهای پیش رویم است. بی خبر از وقایعی که در لایه های نفوذ ناپذیر سرنوشت، انتظارم را می کشیدند. نمیدانستم چقدر بعد بود که با شنیدن صداهای مبهمی بیدار شدم.پتوی صورتی رنگ را روی سرش کشیدم تا دوباره خوابم ببرد اما انگار هرچه فکر و خیال در عالم بود، چنگالشان را در سرم فروبرده بودند.  دست کشیدم زیر تختم و به موبایلم نگاه کردم. ساعت پنج صبح بود. همان  نسیم کم جانی هم که از زیر درِ  اتاق میوزید، سرمای ناخوشایندی را به طرفم روانه میکرد. پشت پلک هایم یخ کرده بود. کم کم زمزمه ی ذکرهای پدرم را شنیدم که با لحنی آرام و آهنگین نماز میخواند.   چشمهایم را روی هم فشردم اما بی فایده بود. دوباره موبایلم را برداشتم. از روی عادت رفتم سراغ پیامک ها اما پیام های بی جواب را که دیدم، آشفته تر شدم. خواستم از فکر او فرار کنم که گالری عکس ها را باز کردم اما صورت ایلیا نصیب چشمانم شد. روی پیشانی کوتاهم  خط اخمی عمیق افتاد.  موهایم  را از دور و بر صورتم کنار زدم. گوشی و پتو را با دستم هل دادم سمت راستم بعد رو به بالا خوابیدم و  سعی کردم تمرینات کلاس مزخرف یوگا را اجرا کنم اما از پروانه بودن فقط پیله اش به من رسیده بود. دوباره رفتم سراغ مدبایلم، اینترنت را روشن کردم و خواستم سرخودم را گرم کنم. از میان پوستر فیلمهای آنلاین یکی شان که تصویر دختری بور با لبخندی مرموز  بود را انتخاب کردم. شاید چون شبیه خودم بود شایدهم چون ظاهرش به نظرم شاد و رها می رسید. مشغول تماشای فیلم شدم. چشمهایم می سوخت اما خیره ی صفحه کوچک موبایل مانده بودم. تصاویر پر سرعت بر پرده چشمان روشنم نقش می بستند. کم کم لب هایم   به حالت انزجار رو به پایین کش آمدند. شنیدن صدای ضجه ها و هجوم صحنه های  نفرت انگیز بعد از آن باعث شد دندانهایم را برهم بفشرم. آنقدر یکه خوردم و عصبانی شدم که تلفنم را همانجا خاموش کردم. خیره به سقف شدم و سعی کردم به صحنه های خشنی که دیده بودم، فکر نکنم.گرچه چندان موفق نبودم اما بی حرکتی موجب شد کم کم دست و پایم مور مور شوند و پلک هایمروی هم بیایند. تمام مدتی که خواب بودم ذهنم در کابوس های سرگردان پرسه میزد. دو ساعت بعد با صدای مادرم نجات پیداکردم. تقریبا همزمان با بیدار شدنم از تخت پایین پریدم. شش پله بیرون اتاقم را یکی دوتا پایین رفتم و همانطور که به سمت آشپزخانه می چرخیدم، موهایم را دور سرم جمع کردم و با کش سیاهی که همیشه دور مچم بود، آنها را بستم. پدر و مادرم دور میز نشسته بودند و با آرامش چای می خوردند. به قلم سین کاف غفاری 🌸 @rkhanjani

بسم الله..