ورود امام خمینی به میهن
دهه ی فجر مبارک
باغ بود و خوشی و سرو و صنوبر باهم
لاله و اطلسی و عاشق و دلبر باهم
تا که خورشید به لبخند دهن وا می کرد
گرمی صحبت او آینه را ،،ها،، می کرد
رود در دهکده ی قلب زمان جاری بود
پشت هر پنجره دستی پی دلداری بود
ناگهان ابر سیاهی به سرم زد سایه
خیمه ی زد اهرمنی شد به دلم همسایه
کوکب بخت مرا چشم زدند و افتاد
بغض شعرم ترکید و غزلی زد فریاد
عمر ما در شب دیجور غمش سر می شد
گیسوی مثنوی از فاجعه پرپر می شد
جغد شومی به سر بام دلم زد پنجه
طالع نحس، برای همگی شر می شد
آتش فتنه در این معرکه بر پا کردند
چشم پروانه و گل ها و خدا تر می شد
آسمان همه ی شعر پر از دود شد و
شاعری در وسط بیت کبوتر می شد
باغبان آمد و آیینه و آب آورد و
گفت ای کاش که در زلف تو معبر می شد
مژده دادند که فریاد رسی می آید
از ته جاده صدای جرسی می آید
نور از پنجره تابید سحر پیدا شد
رنگ و روی همه ی غنچه و گلها وا شد
باغبان خطبه ی پیروزی خود را سر داد
در بهشت شهدا لاله ی غم را پر داد
گرگها زوزه کشیدند همه در رفتند
هرچه کفتار صفت بود ز کشور رفتند
شهر در بحبوحه ی حادثه ها مرد شده
چون چهل منزل از این غصه پر از درد شده
بید لرزان شده یک سرو تنومند امروز
نیست در مدرسه ی جهل شما نو آموز
باغبان رفت ولی ریشه ی وحدت باقی ست
نقشه ها جمله بر آبست بصیرت باقی ست
به سر مردم ما سایه ی یک نور جلی ست
پرچم از دوش
#خمینی به کف (سید
#علی)ست
حسین جعفری
eitaa.com/robaei
@robaei کانال شعر ایتاحسین جعفری
