💠 از «آقامون جنتلمنه» نوشتید، از «سلام فرمانده» هم بنویسید 🔻چرا پژوهش و رسانه ایران به آسیب‌ها بیشتر توجه دارد تا دستاوردها؟ 🔹«بدنو ببین، جون بابا، خودتو بلرزون بابا» می‌خواندند و تأسف می‌خوردند و سر تکان می‌دادند که کودک و نوجوان ایرانی تباه شده و جمهوری اسلامی دچار شکاف نسلی عمیقی شده که دیگر پر کردنی نیست. ارزش‌ها و هنجارهای انقلاب اسلامی را بر باد رفته می‌دیدند و به اندک تلاش‌های مخلصانه بسیجیانی که مخلصانه و بی‌مزد و منت در حال تربیت نسل و برپایی حلقه صالحین و برگزاری اردوی جهادی بودند، پوزخند می‌زدند که چه نشسته‌اید که سیل همه‌تان را غرق خواهد کرد. اما امروز که یک سرود کاملاً ابتدایی و تقریباً بی‌هزینه روی لب ده‌ها هزار کودک و نوجوان ایرانی نشسته، سکوت کرده‌اند و لب نمی‌جنبانند که نکند ماله‌کش و همدست و حکومتی خوانده شوند. 🔹«سلام فرمانده» شهر به شهر می‌چرخد. نمی‌توان انکارش کرد. نمی‌توان حکومتی دانستش. چیزی دارد که خریدنی نیست. نمی‌توان اتوبوس و مینی‌بوس گرفت و این همه دختر و پسر نوجوان را جمع کرد و در میدان‌های اصلی شهر، لب‌خوانی کردش. نمی‌توان همه رسانه‌های فراگیر را به خط کرد و این چنین هماهنگ به خانه‌ها فرستادش. «سلام فرمانده» در متن جامعه پیچیده، با همه مشکلات و دشواری‌ها و رنج‌ها و زخم‌هایی که این جامعه دارد و زیر بار آنها کمر خم کرده. اما هر چه بیشتر خوانده می شود، کمتر در موردش نوشته می‌شود. 🔹گویی کلیشه‌هایی وجود دارد که روشنفکر و دانشگاهی و اهل کتاب و دانشگاه ایران نمی‌خواهد از آنها جدا شود. موضوع این نیست که این سرود از نظر عده‌ای «چیپ» است یا خیر، موضوع این است که بخش‌هایی از جامعه نخبگانی ما جرأت مقاومت در برابر فکر و نگاه غربی را از دست داده‌اند، وگرنه «چیپ» هم تحلیل می‌شود، اگر از آن سوی آب‌ها آمده باشد! 🔹ویدئوهایی که از همخوانی «سلام فرمانده» در شهرهای مختلف منتشر می‌شود، نشان می‌دهد این سرود از نظر ایجاد موج اجتماعی و ساخت همدلی موفق بوده است. ارزیابی میزان این موفقیت باید مبتنی بر معیارهایی کاملاً مستند و معتبر باشد. اما هر پژوهشی از یک حدس عالمانه آغاز می‌شود و حدس عالمانه این است که «سلام فرمانده» فراگیری بالایی ایجاد کرده آن هم در جامعه‌ای که لایه‌ها و اقشارش روز به روز از یکدیگر فاصله می‌گیرند. این فراگیری هم در سطح و هم در عمق رخ داده، هم از حیث شمار موجی که ایجاد شده و هم از نظر تنوعی که ساخته. نمی‌توان گفت فقط چادری‌ها، فقط بسیجی‌ها، فقط مذهبی‌ها «سلام فرمانده» را لب‌خوانی می‌کنند و حاضرند برایش تجمع کنند و شعرش را حفظ کنند. این حدس عالمانه یا فرض محتمل را لااقل بررسی کنید! 🔹جامعه دانشگاهی، اهالی پژوهش و فعالان رسانه‌ای ایران، جرأت احتمال‌دهی، تأمل‌ورزی و اندیشه‌سازی را از دست داده‌اند. گمان می‌برند دیر یا زود در هاضمه فکری جهان حل خواهیم شد و اساساً قائل به نگاه تمدنی و تمایز فرهنگی نیستند. انقلاب اسلامی ایران، همان انقلابی که آن همه وصف و تعبیر و شگفتانه از دوست و دشمن، سیاستمدار و امنیتی، اقتصاددان و جامعه‌شناس در موردش رفته است، بیش و پیش از آنکه تجمع و تظاهراتی باشد، صورت‌بندی مسأله چرایی عقب‌ماندگی ایران بود. 🔹انقلاب در قلب‌ها ریشه زد. ذهن‌ها را پرسشگر کرد. «نه شرقی و نه غربی» قبل از آنکه به یک برنامه کلان در سیاست خارجی تبدیل شود، یک باور ملّی و هنجار دینی است. اگر نخبه جامعه ایران، باور به امکان استقلال نظری در برابر جهان فریبنده غرب و شرق را از دست بدهد، تمدن‌سازی چگونه ممکن می‌شود؟ اگر نخبه جامعه ایران، مرتباً روی آسیب‌ها و اشکالات متمرکز شود و فرصت‌ها و دارایی‌ها را نبیند، آینده‌سازی چگونه میسر می‌شود؟ 🔹«سلام فرمانده» مهر باطلی است بر گزاره پرتکرار ناامیدی و دین‌ستیزی مردم و به ویژه غرب‌گرایی مطلق کودکان و نوجوانان ایرانی. هر اندازه با محتوا و مضمون این سرود مشکل داشته باشیم و دلیل اثربخشی و فراگیری آن را درک نکنیم یا نسبت به بت‌سازی عوامل و طراحان و مجریان این سرود هشدار بدهیم و از موج‌سواری رسانه‌های پرادعا اما کم‌اثر حکومتی روی این کار مردمی خشمگین شویم؛ 🔹نمی‌توانیم انکار کنیم «سلام فرمانده» به اصطلاح رسانه‌ای‌ها «گرفته» یا فراگیر شده و نشان داده که «امکان» مقاومت فرهنگی در برابر ساخته‌های مبتذل امثال ساسی مانکن که به شکل طراحی شده‌ای، نسل‌ جدید را هدف گرفته، وجود دارد. 🔹دومین ویژگی یعنی طرح «امکان» مقاومت از نخستین ویژگی یعنی «فراگیری» مهم‌تر است؛ حتی اگر هیچ دانشگاهی، پژوهشگر یا اهل رسانه‌ای بدان نپردازد. کاش یک دهم آسیب‌شناس‌ها، دستاوردشناس داشتیم. ✍محمد رستم پور #دینداری_مردم #سلام_فرمانده #امید @rohaniat_mardomi

❤️ امام؛ محور امّت ❤️ 👏🏻اینجا مکانی است که افراد حضور پیدا می‌کنند تا از تیم‌شان در مقابل تیم حریف طرفداری کنند! 🙌🏻جایی است که نصف جمعیت دعا می‌کند تیم راست زمین برنده شود؛ و نیمی دیگر آرزوی پیروزی #تیم سمت چپ را دارند! اینجا محلی است که موقع #خروج، گروهی خوشحال‌اند و گروهی غمگین!😔😊 ‼️امّا درست بر عکس همیشه؛ همه طرفدار و هوادار یک نفر بودند! همه دوشادوش یکدیگر، برای رسیدن #یک_نفر دعا می‌کردند! و همه #خوشحال و برنده از ورزشگاه خارج شدند! ❌ آنجا دیگر جایگاه دوست و حریف معنا نداشت، چون همه عضو یک #مکتب بودند! 🖐🏻 #سلام_فرمانده!!! 💐سلام بر تو ای بهار مردمان و خرمی روزگاران... ✍️#یادداشت آقای محمدجواد محمودی @rohaniat_mardomi

🌐 در مطالعات فرهنگی نظریه‌ای وجود دارد به نام اثر پیتزایی فرهنگ. خلاصه‌اش این است که فرهنگ خاصیتی دارد که بعد از انتقال به جغرافیا و بوم دیگر، خصوصیات آن بوم را می‌گیرد و دوباره به مبدأ خود برمی‌گردد و جنس متفاوت و جذاب‌تری نسبت به محصول اصلی پیدا می‌کند. و این لحظه تمدنی یک فرهنگ است. دقیقا مثل پیتزا که اصلش ایتالیایی است اما الان دیگر خود ایتالیایی‌ها، پیتزای دیگر ملیت‌ها را بیشتر دوست دارند. 💯 بنظرم #سلام_فرمانده در همین نقطه ایستاده. به بوم‌های مختلف رفته و‌ الان که به مبدأ برمی‌گردد جذابیت مضاعفی برای ما پیدا می‌کند. اما فارغ از این جذابیت‌ها، سوال اصلی این است که لحظه تمدنی تولید شده در این محصول را چگونه می‌توان استمرار بخشید؟ پاسخ من بیشتر جنبه معرفت شناختی دارد تا جامعه شناختی. نقطه ثقل این محصول اتصال و ارتباط با مهدی موعود بود و نشان داد این نیاز معرفت شناختی در جامعه شیعه، و در تراز بزرگتری، در جهان اسلام قابلیت بسیج عمومی و بازنمایی رسانه‌ای دارد. اگر قرار است این لحظه تمدنی استمرار داشته باشد باید بر همین محور بچرخد و از نخبگان و اندیشمندان تا هنرمندان و ادیبان را درگیر کند تا هر یک بتوانند این لحظه را برای مخاطبان خود استمرار بخشند. پی‌نوشت: کلیپ مربوط به نسخه عراقی اثر سلام فرمانده است. ✍ حجت‌الاسلام جمالزاده @rohaniat_mardomi