این چیه رو سرت گذاشتی؟ سهیلا آرین؛در هشت سالگی از ایران رفت.در آمریکا فارغ التحصیل رشته مامایی از دانشگاه USC شد. اون توی آمریکا زندگی می کرد و بخاطر زیبایی و ثروتش،همیشه زبانزد اطرافیانش بود و تو زندگی چیزی کم نداشت. یک روز عصر حادثه ای بزرگ در زندگی سهیلا اتفاق افتاد.وقای برلی ورزش روزانه،سرِ کمد نوار هاش رفت ناخواسته،نوار یکی از دوستای شوهرش رو برداشت تا در حین پیاده روی گوش بکنه،نوار مذهبی با نوار موسیقی اشتباه شده بود. ایشون تعریف می کرد: احساس می کردم مردی که صحبت می کنه،اما چیزی متوجه نمی شدم تا اینکه به آیه ای رسید که خداوند می گفت: فکر نکن همه این هایی که داری،مالِ خودته،همه از قدرت منه!. در همون محل ورزش دو ساعت گریه کردم و توان بازگشت به منزل رو نداشتم . . . زندگیم مثل یک سفره بود،یک سفره منیّت که همه چیز روش چیده شده بود و همه اش شیشه ای بود. خدا با یک جمله،این سفره رو تکوند و همه چیز شکست.زندگیم به هم ریخت و مثل سفره ای تکونده شد. تو تموم زندگیم دویدم برای برتری دنیایی،برای رسیدن به هیچ.دلم از این میسوزه که برای ربّم و پرودگارم رو پیدا کنم هیچ ندویدم . . . من چیزی نداشتم به غیر از همین نماز که معنیش رو هم نمی فهمیدم. ولی تنها باند اتصالم با خدا همین بود.وقتی حجاب رو انتخاب کردم خیلی برام سخت بود.این اسماعیل بزرگ من بود،ذبحش کردم با کمک خدا . . . احساس کردم صاحب دارم،یه کسی داره منو نگاه می کنه و اون بالا داره به ملائکش میگه: ببین!.این سهیلاست.برای منه ها! . . . دوست دارم در مقابل این همه نعمت هایی که خدا بهم داده اقلاًبندگیش رو بکنم؛چون واقعا تا لحظه ای که من اون نوار رو شنیدم،فهمیدم زندگی نکردم. زندگی نکردم چون بندگی نکردم . . . من باید با حجاب به آمریکا بر می گشتم.به خانواده ای که کیف دو هزار دلاری همیشه توی دست من بود.لباسم مارک "شانل" بود.کفشم و کیفم "لویی وتن"‌ بود.این بود زندگی من و حالا باید با حجاب بر نی گشتم توی این خانواده. با کمال پرویی و افتخار. من هیچ احساس محدودیتی نمی کنم.با انتخاب حجاب،احساس می کنم که یک قدم با زمین بالاتر رفتم. یه روز توی آمریکا،دفعه اولی که باحجاب برگشتم،دوستام اومده بودن دیون ما.وقتی سینی نوشیدنی رو به یوی از دوستام تعارف می کردم.در حضور چندین نفر به من گفت: نمی خورم سهیلا.سینی رو پس زد و گفت: این چیه رو سرت گذاشتی؟ و من درهمون لحظه سینی رو گذاشتم روی میز،دستم ناخودآگاه رفت رو شرن و گفتم: اینو میگی؟ این تاج بندگی منه،این حجاب منه . . . تاجِ بندگی من،به عنوان یک زن شیعه مسلمان. #کتابِ‌گل‌پوش #تکه‌ای‌ازکتاب #سهیلاآرین ༺ @romaysa_girl