.
#کلام_امیر🍃
به برکت آن امام ،
گروهی از مردم برای دفاع از دین و درهم کوبیدن #فتنه ها آماده میشوند ،
چنان که شمشیر و تیر به دست آهنگر تیز می گردد،
چشم آنها به واسطه قرآن روشن است
تفسیر و معنی قرآن در گوششان گفته می شود و
شب و روز از جام حکمت و علوم الهی سیراب می شوند.
( نهج البلاغه خطبه 150 ص 208 )
#حماسه_نه_دی
@rooshanfekr
#تفسیر_امروزی_نکته_های_ناب
💎صفحه۳۶۳جلسه دوم
💎ویرزقه من حیث لایحتسب؛ رزق مومن متوکل از جایی که گمان ندارد می رسد.
💎مومن باید به قلب خود رجوع کند ببیند در کسب روزی اعتمادش به اسباب بیشتر است یا خداوند متعال،
اگر با اسباب آرامتر است پس تقوا و توکل در وی محقق نگشته
✅کانال قدیمی نکته های ناب درتلگرام و سروش وایتا
@rooshanfekr
#کلام_امیر
🌟امیرالمومنین علی علیه السلام :
💎كسى كه غم روزى فردا را بخورد ،
هرگز رستگار نشود.
📚ميزان الحكمه،جلد۹،صفحه۲۳۸
@rooshanfekr
🌟قال الامام الصادق – علیه السلام – :💎 لَنْ تکونوا مُؤمِنینَ حَتّی تعدُّوا البلاءَ نِعمَةٌ والرّخاء مُصیبةٌ.
🌟امام صادق – علیه السلام – فرمودند: 💎تا بلا را نعمت و آسایش را مصیبت ندانید، مؤمن نیستید.
📚«تحف العقول، ص ۴۴۱»
@rooshanfekr
💠مومن از چهار ناحیه در اذیت و رنج میباشد:💠
✅ همسایه ای که او را آزار دهد.
✅ شیطانی که در مقام گمراه کردن او باشد.
✅ منافقی که از او ایراد گیری کند.
✅ مومنی که بر او حسد برد.
✅ و این آخری از همه بر او دشوارتر است زیرا به خاطر حسادتش بر او تهمت و افتراء زند و مردم هم از او که مومن است میپذیرد و گمراه میشوند.
˝امام صادق علیه السلام ˝
📚 عین الحیاة صفحه ۲۴۵
@rooshanfekr
🌟امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند:
💎رُبَّما تَرَكَ بَعضُ شيعَتِنا فِى افْتِتاحِ أَمرِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِفَـيَمْـتَحِنَهُ اللّه ُ بِمَكْروهٍ لِيُـنَـبِّهَهُ عَلى شُكرِ اللّه ِ وَ الثَّناءَ عَلَيهِ و يَمحَقُ وَ صَمةَ تَقصيرِهِعِندَ تَركِهِ قَولَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ؛
💎بسا كه يكى از شيعيان ما در آغاز كارى، بسم اللّه الرحمن الرحيم نمى گويد و به همين خاطر، خداوند، او را گرفتار چيزى ناخوشايند مى سازد تا به شكر و ثناى الهى متوجّه گردد و كوتاهى اش را در گفتن بسم اللّه ، جبران كند.
📚 چهل چلچراغ : حدیث شماره 300192
@rooshanfekr
♨هنگامى كه امام امیرالمومنین على عليه السّلام در جنگ صفّين سرگرم نبرد بود، در ميان هر دو صف كارزار، مراقب حركت و وضعيّت خورشيد بود (تا ببيند چه وقت به وسط آسمان مى رسد تا نماز ظهر را بخواند).
ابن عبّاس عرض كرد: ((يا اميرالمؤمنين ، اين چه كارى است كه مى كنيد ؟))
🌟حضرت فرمود: ((منتظر زوال هستم تا نماز بخوانيم .))
ابن عبّاس گفت : ((آيا حالا وقت نماز است با وجود اينكه سرگرم پيكار هستيم ؟))
🌟امام على (ع ) فرمود: 💎((جنگ ما با ايشان بر سر چيست ؟ تنها به خاطر نماز است كه با آنها نبرد مى كنيم .))
@rooshanfekr
#نهج_البلاغه
#کرونا
#راه_حل
#کلام_امیر
امیرالمومنین علیه السلام:
وَ ايْمُ اللَّهِ مَا كَانَ قَوْمٌ قَطُّ فِي غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَيْشٍ فَزَالَ عَنْهُمْ إِلَّا بِذُنُوبٍ اجْتَرَحُوهَا لِأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِيَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فَاسِدٍ...
🙏✨✨✨
به خدا سوگند هرگز نعمتی از مردم گرفته نشد مگر به كيفر گناهانى كه انجام داده اند،
زيرا خداوند بر بندگان خود ستم روا نمى دارد،
اگر مردم به هنگام نزول بلاها، و گرفته شدن نعمتها، با نیت های صادقانه و با قلبهاى پر از محبّت به درگاه خداوند زاری کنند، خدا همه آنچه از دستشان رفته به آنها بر میگرداند، و هر گونه فسادى را برایشان اصلاح خواهد کرد.
✏️📝📒📚نهج البلاغه
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
#کلام_امیر
🌟امیرالمومنین علی علیه السلام :
💎كسى كه غم روزى فردا را بخورد ،
هرگز رستگار نشود.
📚ميزان الحكمه،جلد۹،صفحه۲۳۸
@rooshanfekr
#کلام_امیر
🌟امیرالمومنین علی علیه السلام :
💎كسى كه غم روزى فردا را بخورد ،
هرگز رستگار نشود.
📚ميزان الحكمه،جلد۹،صفحه۲۳۸
@rooshanfekr
#کلام_امیر
💢 بخشش کم ، بهتر از هیچ ندادن
♦️وَ قَالَ (علیه السلام):
🔹« لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ »
و درود خدا بر او، فرمود:
« از بخشش اندك شرم مدار كه محروم كردن، از آن كمتر است »
📚 نهج البلاغه - حکمت ۶۷
♦️🔹♦️🔹♦️🔹♦️
💠شرح مختصر 💠
♦️بخشش كم:
🔹امام(علیه السلام) در این سخن حکیمانه اش از محروم کردن نیازمندان به هر اندازه که ممکن باشد نهى مى کند
🔹بسیارند کسانى که معقتدند باید بخشش به مقدار قابل ملاحظه باشد و اگر انسان توان آن را نداشت، ترک کند، در حالى که بخشش کم (توأم با عذرخواهى و ادب) حد اقل دو فایده دارد:
نخست این که در بسیارى از موارد همین مقدار حل مشکلى مى کند
و دیگر این که دست رد به سینه درخواست کننده زدن نوعى اهانت است و این کار جلوى اهانت را مى گیرد.
اضافه بر اینها روح سخاوت را در انسان در تمام حالات پرورش مى دهد.
🔹تعبیر به «إنَّ الْحِرْمانَ أقَلُّ مِنْهُ; محروم ساختن از آن کمتر است» نوعى کنایه و تشبیه است، زیرا محروم کردن قابل مقایسه با مقدار مالى که انسان مى بخشد نیست تا بگوییم این از آن کمتر است. امام(ع) در واقع محروم کردن را نیز نوعى بخشش بسیار کم محسوب کرده که هر بخششى از آن بیشتر است.
🔹در حدیثى از پیغمبر اکرم(ص) مى خوانیم:
«هر کار نیکى صدقه اى محسوب مى شود خواه به غنى باشد یا فقیر، بنابراین صدقه را ترک نکنید هرچند به نیمى از یک دانه خرما باشد و خود را از آتش دوزخ دور دارید هرچند به نیمى از یک دانه خرما باشد، زیرا خداوند متعال این صدقه کوچک را براى صاحبش پرورش مى دهد، همان گونه که شما بچه اسب یا بچه شتر خود را پرورش مى دهید و در روز قیامت پرورش یافته آن را به او باز مى گرداند تا جایى که بزرگ تر از کوه عظیمى خواهد بود;
«کُلُّ مَعْرُوف صَدَقَةٌ إِلَى غَنِیّ أَوْ فَقِیر فَتَصَدَّقُوا وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَة وَاتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ التَّمْرَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ یُرَبِّیهَا لِصَاحِبِهَا کَمَا یُرَبِّی أَحَدُکُمْ فَلُوَّهُ أَوْ فَصِیلَهُ حَتَّى یُوَفِّیَهُ إِیَّاهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ حَتَّى یَکُونَ أَعْظَمَ مِنَ الْجَبَلِ الْعَظِیمِ»
🔹در گفتار حکیمانه 422 تعبیر دیگرى از همین موضوع مهم آمده است مى فرماید: «افْعَلُوا الْخَیْرَ وَلاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَیْئاً; کار نیک را انجام دهید و هیچ مقدار از آن را کم مشمارید».
🔹مهم این است که انسان در انفاق خود، هرچند کم اخلاص داشته باشد. این خلوص نیت کم را بسیار و کوچک را بزرگ مى کند.
🔹شاهد این سخن داستانى است که در شأن نزول آیه 79 سوره توبه آمده است:
لشکر اسلام براى مقابله احتمالى با دشمن در جنگ تبوک آماده مى شد. پیغمبر اکرم دستور به جمع آورى کمک هاى غذایى براى سربازان اسلام داد. هرکس به اندازه توانایى خود مقدارى خرما به عنوان زکات یا تبرع به مسجد مى آورد و کسانى که امکانات بیشترى داشتند مقدار فزون ترى مى آوردند.
کارگر مسلمانى به نام «ابو عقیل انصارى» که از چاه هاى اطراف مدینه آب براى منازل مى آورد و با مبلغ مختصرى که از این کار دریافت مى کرد هزینه زندگى خانواده خود را در حد پایین تأمین مى کرد نیز به فکر کمک به ارتش اسلام افتاد و چون اندوخته اى نداشت گفت: یک شب را اضافه کار مى کنم و درآمد آن را خدمت پیامبر مى آورم. محصول کار شبانه او دو من خرما بود که یک من آن را براى خانواده خود گذارد و یک من را خدمت پیامبر آورد. منافقان عیب جو هنگامى که دیدند «ابو عقیل» مشتى خرماى خشکیده در دامن ریخته خدمت پیامبر مى آورد او را به باد مسخره و استهزا گرفتند و سخن ها گفتند. آیه شریفه نازل شد، کار «ابو عقیل» را کاملاً ستود و استهزا کنندگان را به عذاب الیم الهى تهدید کرد: «(اَلَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطوِّعِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِى الصَّدَقَتِ وَالَّذِینَ لایجِدُونَ إِلاّ جُهْدَهُمْ فَیَسخَرُونَ مِنهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)
کسانى که از صدقات مومنان اطاعت کار عیبجویى مى کنند، و آنهایى را که دسترسى جز به مقدار (ناچیز) توانائیشان ندارند مسخره مى نمایند خدا آنها را مسخره مى کند (کیفر استهزا کنندگان را به آنها مى دهد) و براى آنان عذاب دردناکى است».(2)
ببخش مال و مترس از کسى که هرچه دهى
جزاى آن به یکى ده ز دادگر یابى.
البته گاه به هفتصد برابر و بیشتر مى رسد
@rooshanfekr
#کلام_امیر
☀️ سیمای امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه
زهد و دنیاگریزی
🔹شاید بالاترین سکّوی دنیاپرستی و دنیازدگی حکومت و زمام داری باشد؛ زیرا قدرت و مال در یک جا جمع می شوند؛ اگر شخصی طالب جاه و مقام باشد حکومت بالاترین مقام اجتماعی را به همراه می آورد، و اگر طالب مال و ثروت باشد خزانه و بیت المال در اختیار والی است، و اگر طالب شهوت و شهوت رانی باشد امن ترین جا برای او دارالاماره است که نگاه شحنه و شلاق داروغه و داد قاضی و تیغ جلاّد هرگز بدان راه نمی یابند.
🔹 بدین دلیل است که دنیاخواهان هماره حکومت و زمام داری را هرچند در پهنه کوچکی از دنیا باشد، برای خود آرزو داشته اند.
🔹اما امیرمؤمنان علیه السلام با نشستن بر کرسی خلافت و برخورداری از همه امتیازات زمامداری بر سرزمین گسترده اسلامی آن روز، خلافت را با صرف نظر از آثار مثبت آن تا فروترین حد متصور، خرد و ناچیز ساخت، تا بدانجا که آن را از نعلین پینه زده خود، که به نظر ابن عبّاس فاقد قیمت بود،(خطبه ۳۳٫) یا از عطسه زدن بز، پست تر شمرد (خطبه ۳٫) ، در حالی که می توانست از لذت های دنیا بهره برگیرد؛
🔹 چنان که خود فرمود:
«لوشئتُ لاهتدیتُ الطریقَ الی مُصفّی هذا العسلِ و لُبابِ هذا القمحِ و نسائجِ هذا القَزِّ هیهاتَ أن یَغلبنی هوایَ (نامه ۴۵)
اگر می خواستم، می توانستم به این عسل مصفّا و مغز گندم و بافته های ابریشم راه ببرم و از آن ها بهره برگیرم ، دور است که هوای نفسم بر من چیره گردد.
🔹امام در دوران خلافت، به دو جامه فرسوده و دو قرص نان بسنده کرد. تازه با این زهد شگفت آورش، که به تصریح خود، دیگران توان انجام آن را ندارند،
🔹در ادامه همین نامه آورده است که می خواهد نفس خود را بیش از این با تقوا ریاضت دهد و کار زهد و دنیاگریزی را به جایی برساند که به لقمه ای نان با اندکی نمک دمساز باشد:
«سوگند به خدا جز آنکه مشیّت الهی را استثنا کنم نفس خود را چنان ریاضت دهم که اگر گرده نانی برای خوردن یافتم شاد شود، و از نان خورش به نمک خرسند گردد، و چشم خانه را چنان واگذارم تا همانند چشمه ساری که از آب تهی شده باشد، همه اشکش روان گردد.»(نامه ۴۵)
🔹امام هدف خود را از به دست گرفتن قدرت چنگ زدن به حطام دنیا نمی داند، بلکه از باب پیمانی می داند که خداوند از علما گرفته است تا در برابر ستم ستمگران و به غارت رفتن حق ستم دیدگان سکوت نکنند و از این راه، بتوانند دین الهی را به پای دارند و احکام و حدود خداوند را احیا نمایند.(خطبه ۳)
🔹امام علیه السلام در فرازی دیگر از نهج البلاغه، زهد خود را چنین ترسیم کرده است:
«واللّهِ لَقَد رقعتُ مِدرَعتی هذه حتَّی استحییتُ مِن راقِعها و لَقد قالَ لی قائل ألا تَنبِذُها؟ فقلتُ: أُغرُبْ عنّی فَعِندَ الصباحِ یَحمَدُ القومُ السُّری» (خطبه ۱۶۰)
به خدا، چنان این جامه پشمین خود را پینه زده ام که از پینه کننده آن شرم کردم. یکی به من گفت: آن را دور نمی افکنی؟ گفتم: از من دور شو که هنگام صبح راه سپاران ستایش می شوند.
🔹امام علیه السلام در جای دیگر نیز حکومت را با صرف نظر از جنبه های الهی و حق ستانی آن، از کفش فاقد قیمت خود نیز کم بهاتر دانسته است.(خطبه ۳۳)
🔹در فرازی دیگر، دنیا را در خطابی آتشین چنین مخاطب می سازد:
«یا دنیا! یا دنیا! الیکِ عَنّی، أبی تعرّضتِ اَم الیَّ تشوّقتِ لاحانَ حینُک هَیهاتَ غُرّی غَیری، لاحاجهَ لی فیکِ قَد طلَّقتُکِ ثلاثا لارجعهَ فیها»؛(حکمت ۷۷)
ای دنیا! ای دنیا! از من دور شو. با خودنمایی، فرا راه آمده ای؟ یا شیفته ام شده ای؟ زمان تو فرا نرسیده است. هرگز! غیرمرا بفریب. مرا به تو نیازی نیست. من تو را سه طلاقه کرده ام که در آن بازگشتی نیست.
🔹دنیا از نگاه حضرت علی (ع) گاه به ماری سمّی ماند که ظاهرش بس نرم و لطیف است، اما در باطن سم مهلک دارد،(نامه ۶۸)
🔹و گاه بسان استخوان مردار خوکی در دست شخص جذامی،(حکمت۲۳۶)
🔹و گاه بسان برگی خرد در دهان ملخ.(خطبه۲۲۴)
🔹چنین به نظر می رسد که زهد حضرت علی ع پس از به دست گرفتن خلافت در مقایسه با قبل، شدت بیشتری گرفت. امام (ع) خود سرّ این شدت زهد را الگو بودن زندگی پیشوایان برای عامّه مردم می داند؛ چنان که وقتی بنا به درخواست یکی از یاران نزدیک خود، به نام صعصعه بن صوحان، برادر او علاء را، که به یکباره و یکسره از دنیا بریده بود، به حضور طلبید، او را دشمن خود خطاب کرد. علاء پرسید: اگر دنیاگریزی ناپسند است، پس چرا شما چنین زهد می ورزید؟ امام (ع) در پاسخش فرمود:
«وَیحکَ! انّی لستُ کاَنتَ، اِنّ اللّه تعالی فرَضَ علی أئمّهِ العدلِ أن یُقدّروا أنفسَهم بِضَعفَهِ الناسِ کَیلا یَتبیَّغَ بالفقیرِ فقرَه»؛(خطبه ۲۰۹)
وای بر تو! من مانند تو نیستم. خدای تعالی بر امامان عدل واجب فرموده است که نفس خود را با مردم ضعیف قیاس کنند تا رنج فقر، فقیر را به هیجان درنیاورد و هلاک نسازد.
@rooshanfekr
#کلام_امیر
💢 روزه در نهج البلاغه (۵)
♦️ بعضی از حکمتهای روزه
🌸امیرالمؤمنین علیه السلام :
🌸حرس الله عباده المؤمنين بالصلوات و الزكوات، و مجاهده الصيام فى الايام المفروضات، تسكينا لا طرافهم، و تخشيعا لابصارهم، و تذليلا لنفوسهم
🌺خداوند متعال بندگان با ايمان خود را از فريبكارى هاى شيطان محفوظ و مصون مى دارد، به وسيله :
🔹نمازها و زكات دادن و تحمل مشقت به وسيله روزه گرفتن در روزهاى مقرر (رمضان مبارك)
🔹و براى ايجاد آرامش در اعضاى آنان و براى خاشع نمودن چشمان و رام كردن نفس ها.
📚نهج البلاغه ، بخشی از خطبه 192
♦️🔹♦️🔹♦️🔹♦️
✍ شرح مختصر
🔹يکى از فلسفه هاى مهم اين عبادات، درهم شکستن انگيزه هاى کبر و غرور است که سرچشمه تجاوز و ظلم مى شود.
🔹ارکان و آداب نماز به طور کامل، انسان را به تواضع دعوت مى کند. ايستادن همچون عبد خاضع در برابر خداوند و سپس رکوع و از همه مهم تر سجده از يک سو روح تواضع را در انسان پرورش مى دهد و از سوى ديگر او را از هرگونه گناه باز مى دارد .
🔹همچنين زکات که در واقع اکرام و احترامى به نيازمندان و مستمندان است، کبر و غرور را از روح و جان ثروتمندان و متمکّنان مى زدايد
🔹و نيز روزه که انسان را با تشنگى و گرسنگى در صف فقرا و نيازمندان قرار مى دهد، در هم شکننده کبر و غرور است ، هر چند فلسفه اين عبادات به اين منحصر نمى شود ، ولى به يقين يکى از فلسفه هايش همين است که امام(ع) در اينجا بدان اشاره فرموده است.
🔹امام (ع) در این کلام ، چهار حکمت برای عبادات و ازجمله روزه بیان نموده است :
۱- محفوظ ماندن از فریب شیطان
۲- ايجاد آرامش در اعضاى آنان
۳-خاشع نمودن چشمان
۴- رام كردن نفس ها
@rooshanfekr
#کلام_امیر
💢 بخشش کم ، بهتر از هیچ ندادن
♦️وَ قَالَ (علیه السلام):
🔹« لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ »
و درود خدا بر او، فرمود:
« از بخشش اندك شرم مدار كه محروم كردن، از آن كمتر است »
📚 نهج البلاغه - حکمت ۶۷
♦️🔹♦️🔹♦️🔹♦️
💠شرح مختصر 💠
♦️بخشش كم:
🔹امام(علیه السلام) در این سخن حکیمانه اش از محروم کردن نیازمندان به هر اندازه که ممکن باشد نهى مى کند
🔹بسیارند کسانى که معقتدند باید بخشش به مقدار قابل ملاحظه باشد و اگر انسان توان آن را نداشت، ترک کند، در حالى که بخشش کم (توأم با عذرخواهى و ادب) حد اقل دو فایده دارد:
نخست این که در بسیارى از موارد همین مقدار حل مشکلى مى کند
و دیگر این که دست رد به سینه درخواست کننده زدن نوعى اهانت است و این کار جلوى اهانت را مى گیرد.
اضافه بر اینها روح سخاوت را در انسان در تمام حالات پرورش مى دهد.
🔹تعبیر به «إنَّ الْحِرْمانَ أقَلُّ مِنْهُ; محروم ساختن از آن کمتر است» نوعى کنایه و تشبیه است، زیرا محروم کردن قابل مقایسه با مقدار مالى که انسان مى بخشد نیست تا بگوییم این از آن کمتر است. امام(ع) در واقع محروم کردن را نیز نوعى بخشش بسیار کم محسوب کرده که هر بخششى از آن بیشتر است.
🔹در حدیثى از پیغمبر اکرم(ص) مى خوانیم:
«هر کار نیکى صدقه اى محسوب مى شود خواه به غنى باشد یا فقیر، بنابراین صدقه را ترک نکنید هرچند به نیمى از یک دانه خرما باشد و خود را از آتش دوزخ دور دارید هرچند به نیمى از یک دانه خرما باشد، زیرا خداوند متعال این صدقه کوچک را براى صاحبش پرورش مى دهد، همان گونه که شما بچه اسب یا بچه شتر خود را پرورش مى دهید و در روز قیامت پرورش یافته آن را به او باز مى گرداند تا جایى که بزرگ تر از کوه عظیمى خواهد بود;
«کُلُّ مَعْرُوف صَدَقَةٌ إِلَى غَنِیّ أَوْ فَقِیر فَتَصَدَّقُوا وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَة وَاتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ التَّمْرَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ یُرَبِّیهَا لِصَاحِبِهَا کَمَا یُرَبِّی أَحَدُکُمْ فَلُوَّهُ أَوْ فَصِیلَهُ حَتَّى یُوَفِّیَهُ إِیَّاهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ حَتَّى یَکُونَ أَعْظَمَ مِنَ الْجَبَلِ الْعَظِیمِ»
🔹در گفتار حکیمانه 422 تعبیر دیگرى از همین موضوع مهم آمده است مى فرماید: «افْعَلُوا الْخَیْرَ وَلاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَیْئاً; کار نیک را انجام دهید و هیچ مقدار از آن را کم مشمارید».
🔹مهم این است که انسان در انفاق خود، هرچند کم اخلاص داشته باشد. این خلوص نیت کم را بسیار و کوچک را بزرگ مى کند.
🔹شاهد این سخن داستانى است که در شأن نزول آیه 79 سوره توبه آمده است:
لشکر اسلام براى مقابله احتمالى با دشمن در جنگ تبوک آماده مى شد. پیغمبر اکرم دستور به جمع آورى کمک هاى غذایى براى سربازان اسلام داد. هرکس به اندازه توانایى خود مقدارى خرما به عنوان زکات یا تبرع به مسجد مى آورد و کسانى که امکانات بیشترى داشتند مقدار فزون ترى مى آوردند.
کارگر مسلمانى به نام «ابو عقیل انصارى» که از چاه هاى اطراف مدینه آب براى منازل مى آورد و با مبلغ مختصرى که از این کار دریافت مى کرد هزینه زندگى خانواده خود را در حد پایین تأمین مى کرد نیز به فکر کمک به ارتش اسلام افتاد و چون اندوخته اى نداشت گفت: یک شب را اضافه کار مى کنم و درآمد آن را خدمت پیامبر مى آورم. محصول کار شبانه او دو من خرما بود که یک من آن را براى خانواده خود گذارد و یک من را خدمت پیامبر آورد. منافقان عیب جو هنگامى که دیدند «ابو عقیل» مشتى خرماى خشکیده در دامن ریخته خدمت پیامبر مى آورد او را به باد مسخره و استهزا گرفتند و سخن ها گفتند. آیه شریفه نازل شد، کار «ابو عقیل» را کاملاً ستود و استهزا کنندگان را به عذاب الیم الهى تهدید کرد: «(اَلَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطوِّعِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِى الصَّدَقَتِ وَالَّذِینَ لایجِدُونَ إِلاّ جُهْدَهُمْ فَیَسخَرُونَ مِنهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)
کسانى که از صدقات مومنان اطاعت کار عیبجویى مى کنند، و آنهایى را که دسترسى جز به مقدار (ناچیز) توانائیشان ندارند مسخره مى نمایند خدا آنها را مسخره مى کند (کیفر استهزا کنندگان را به آنها مى دهد) و براى آنان عذاب دردناکى است».(2)
ببخش مال و مترس از کسى که هرچه دهى
جزاى آن به یکى ده ز دادگر یابى.
البته گاه به هفتصد برابر و بیشتر مى رسد
@rooshanfekr