#گویش_مادری 🎶شعر داستانی «مش حسن و قند و چربی خون» با گویش و واژه‌های شهر رویان با استفاده از واژه های اصیل رویانی در قافیه شعر غروبی مش حسن، جِست از«خُو» دلش آشوب، کله ش مثل«مُسته» دم گوشش، خیالی، صدتا«جِق» عروسی دارن و مِگن «هو» پس کَلِش نقاره مزنن دم گوشش تق وتقِّ «تِرَقه» بلندشد، گفت:خانم رفتُم از دست تَنُم داغ و دلُم آشوب به دادُم برس از دست رفتُم برات خواهُم خِرید سه تا النگو زنش گل گاوزبان دم کرد وگفتِش بُخور ازاین جوشانده «یَک جِکه» نریزی رو زمین حیفه دَدِه جان واسُم مانده فقط،همین «ذِرِه» اگه رفتی دمِ دوکُّنِ حاجی بخِر یَک ذِرِه دیگه،باشه عزیزُم نگُفتُم قند و چربی داری عزیزُم نُخور مُرغانه و«روغِن»یَ «ریزه» توکه پرهیز داری،کُن مراعات خصوصاً قند و شیرینی و چَربی حالا اینجِه نشِستی بیخِ ریشُم همش غُر مِزنی یا مُکُنی «اَخم» شِکَم بانی نِباش،پرهیز نِشکن نُخُور یاواشَک از مِجری شیرینی خُفتاندی شانه و چشماتِه بِستی دومِن انگورِ لُمباندی مثل«گُو» منُم بودم سَرُم سِنگینی «مِکرد» میفتیدُم زِمین با «طُقارِکین» ‌ مگه ای مرد،«سیراتی» نِداری میجُنبانی توکت را صبح تا شُوم «گولاچ» و زنگلاچو جوش فتیر و آش و روغِن زرد و«سیچو» نون کاک خوردی و«دَمی» و شوربا «دوغو خیار» تَلیت» کردی با«گردو» شتر با بارشِه خوردی ومِگی شدم بی‌حال و رنگُم مثل «زردالو» دِگِه چیزی برای خوردن نذاشتی فقط مانده دوتا ظرف و «لَقِلوو» نکن حاجی،دیگه طاقت ندارم هوامه داشته باش آقا، یَ ذره بذار اوقاتِمان باشه سر جاش «تُماشام »کن؛نپُختُم شوم «أَمشُو» خلاصه مش حسن کله ش کتوشد گرسنه ش شد،حواسش رفت «لُوجو» «تَشِر» زد به زنش،گفتش تِمُم کن «یَ سر» داری میگی مثل رادیو برو،ول کن،نزن حرف زیادی دِلُم «قَش»مزنه،چشمام «تُوتو» انگورِ بشور بذارُم من دهانم یک «خوشه» تنُم یخ کرده خشکیده زبُنُم الان غش مُکُنُم،از جات، «وخیز» لنگه ک‍ُوش بانو به سمت مغزکله ش رفت یکهو سپس داد و هوار وداد وبیداد به در رفت مش حسن،با ترس وبا دو مگن از ترس رفته« باغ عمارت» یکی دیدش دمِ دیوار« پیسَر» ولی با مش حسن کاری ندارن نشسته تا بده پیغام،بانو..... ✍سروده همشهری عزیز: ح ع ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🌹رویان فردا 👇🏻 https://eitaa.com/rooyanfarda/f/52813