مجتبی میرزایی: کتابخانه آرزویم کتابخانه ها بسته! سالن مطالعه ها بسته! غذا خوری ها باز! فست فودها باز! نیاز به غذا را همه درک می کنند و گشنگی زبان سرش نمی شود. اما پژوهشگری که دائماً بدنبال یک مکانی مناسب جهت تمرکز و نوشتن و تحقیق است را کسی درک نمی کند، جز آن کسی که خود درد بی جایی را چشیده باشد. صدای پژوهشگران را به آقای رئیسی برسانید که بیش از یکسال است همه سالن های مطالعه به بهانه واهی بسته است. می گویم واهی، چون عدالت حکم می کند این بهانه ها در تمامی مشاغل و اماکن اجرایی شود، نه گزینشی و دل بخواهی. اگر شما بخاطر رعایت پروتکل ها مکان های علمی را می بندید، خب مکان های دیگر مثل پاساژها و مغازه ها در اولویت بسته شدن هستند، اما چون ضرورت و نیاز جامعه بدان ها ملموس همگان است، کسی اقدام به بسته نگه داشتن طولانی مدت آن نمی کند. مگر غیر از آن است که مراکز علمی پژوهشی میبایست قلب تپنده نظام علمی و سیاسی و فرهنگی کشور باشند؟ #کتابخانه_ها_را_باز_کنید