‍ 🔺 امیرکبیر و سپهسالار؛ این کجا و آن کجا؟! 👈از امیرکبیر و سپهسالار، هر دو به عنوان مصلح نام می آورند. اما این کجا و آن کجا؟ یکی تلاش می کرد تا ایران را از بیگانگان دور کند و دیگری تلاش می کرد تا ایران را به دست بیگانه بسپارد: 🔺«به نوشته محمود محمود، برای امیرکبیر این افتخار بس است که در زمان او هیچ یک از همسایگان نتوانستند در امور داخلی ایران دخالت کنند و یا به حقوق سیاسی آن تجاوز نمایند. در حالی که در دوران صدارت سپهسالار حرارت انگلیسی دوستی به حدی بالا گرفت که سرحدات شرقی ایران به نفع انگلستان که افغانستان و سیستان و بلوچستان را برای نگاهبانی از هندوستان می خواست رقم خورد. 🔺قرارداد رویتر منعقد شد تا سیاست خارجی ایران از رهگذر سرمایه گذاری خارجی با سیاست جهانی پیوند زده شود. با دولت روسیه روابط نزدیکی برقرار شد که نتیجه آن از کف رفتن قسمت هایی از اراضی ایران در سیستان و بلوچستان به نفع انگلیسی ها و واگذاری حق مسلم ایران در آخال و قفقاز و کوک تپه و دشت گرگان به نفع روس ها بود. 🔺همچنین امتیاز راه آهن به ژنرال فالکنهاگن روسی واگذار گردید و قزاقخانه توسط روس ها در ایران ایجاد شد که همه این اقدامات از اشتباهات مسلم او در عرصه روابط خارجی محسوب می شود. میرزا آقاخان نوری (۱۱۸۶ – ۱۲۴۳ ش) مشهور به اعتمادالدوله، از ۱۲۶۸ تا ۱۲۷۵ ه‍.ق دومین صدراعظم ناصرالدین‌شاه در ایران قاجاری بود. وی تا پیش‌از برگزیده‌شدن به صدراعظمی، شهروند انگلستان بود. او از توطئه‌کنندگان کشتن امیرکبیر و از بانیان اصلی جدایی افغانستان از ایران بود. حسینقلی‌خان صدرالسلطنه نخستین سفیر ایران در آمریکا یا همان «حاجی واشینگتن» فرزند میرزا آقاخان نوری بود #ظریف محمد جواد ظریف دانش‌آموخته کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو، همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بین‌الملل و دکترای حقوق و روابط بین‌الملل از دانشگاه دنور است. ظریف فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۵۷ به عنوان مشاور سرکنسولگری ایران در سان فرانسیسکو آغاز کرد و تا سال ۱۳۵۹ در این جایگاه فعالیت نمودظریف به اقتضای حضور و همچنین فعالیت دیپلماتیک طولانی مدت در آمریکا، ارتباط گسترده‌ای با جامعه آمریکا و محافل سیاسی و علمی این کشور داشته‌است. روزنامه هرالد تریبیون، در مقاله‌ای به قلم «وارن هوگ»، به حضور گسترده محمد جواد ظریف در مجامع عمومی آمریکا اشاره می‌کند #حاجی_واشینگتن