یکی از نمایندگان مجلس گفت راضی نیست مالیاتش پای لس‌آنجسی‌های ... برود. خانم طالبی طراح کلینیک ترک بی‌حجابی روز مرد را به این نماینده مجلس تبریک گفتند و او را «میرزا کوچک مجلس» خواندند. نماینده دیگری معترضان به این نماینده مجلس را اوباش نامید. بعد از این حرف و حدیث‌ها، هشتگ #من_راضی_نیستم را وسط گذاشتند و بابش باز شد که راضی نیستیم چیزی نه برای آمریکا برود نه برای غزه. بعد از طوفان الاقصی که ملت‌ها با هم یکی می‌شدند شما نه تنها «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» را دوباره زنده کردید بلکه در شقه کردن ملت‌ها «نه آمریکا» را هم به آن افزودید. وسط این دعواها که مثل چرخ گوشت چشمش را بر تمام تحولات می‌بندد و همه چیز را در خودش درهم و برهم چرخ می‌کند به غزه نگاه کنید، به آن مردم هنرمند، که بلد بودند همه را کنار خودشان بیاورند، ما را هر کجای جهان بودیم فراخواندند، و آلمانی و ژاپنی و آمریکایی و یمنی و ایرلندی و هلندی و ایرانی و انگلیسی و نروژی و... همه را کنار هم سر یک سفره نشاندند. خلاصه که در این وضع که ما جز خودمان هیچکس را نمی‌خواهیم و دستی به سمت ملت‌ها دراز نمی‌کنیم، سخن گفتن از جهان سخت است، سخن گفتن از تمدن سخت‌تر. قضیه‌ی این تصویر چیست؟ شهرداری لس آنجلس یک بیلبورد در نزدیکی مرکز شهر در دفاع از فلسطین نصب کرده است، جایی که می‌توانست از آن درآمد داشته باشد! آن هم با جمله‌ای از نلسون ماندلا که می‌گوید، آزادی ما بدون فلسطین ناقص و ناتمام است. شهرداری این بیلبورد را با جمله‌ای پر کرده که یعنی دنیا وقتی آزاد می‌شود که فلسطین آزاد شود.