🔴 مادران خانه‌دار 🔴 مهم‌ترین یا ...؟! مادران خانه‌دار شاید #بزرگ‌ترین گروه اجتماعی در کشور ما باشند. اکثریت نیز به اهمیت این گروه واقفند و مدام در سخنرانی‌ها، منابر و نوشته‌ها به این موضوع اشاره می‌کنند. از قضا منطق اسلام هم در این زمینه بسیار شفاف، حامی و امیدبخش است. این روزها نیز در جامعه توقعاتی از این قشر داریم. مثلاً؛ - در تبلیغات فرزندآوری نوک پیکان را مادران می‌دانیم. - در فهم عمومی از شرایط تحصیلیِ فرزندان، آن‌ها را مسئول می‌دانیم. - در تربیت فرزندان آن‌ها را مهم‌ترین گروه می‌نامیم. - در فهم عمومی؛ مسئولیتِ تنظیم مهر، عاطفه و آرامش در خانواده با مادران است - و ... اما؛ 👈 در #سیاست‌گذاری‌ها شاید کم‌ترین گروهی که مورد توجه قرار می‌گیرند، همین گروه هستند! 👈 مادران خانه‌دار در تصمیم‌سازی‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و قانون‌گذاری‌ها شاید #هیچ نقشی ندارند. 👈 کم‌ترین حمایت‌های اجتماعی از مادران خانه‌دار می‌شود و اگر مشکلات حقوقی داشته باشند، کار برایشان ساده نیست. 👈 در تسهیل استفاده از #محیط‌های_شهری، کم‌ترین گروهی که مورد توجه هستند - در کنار جامعه معلولین - شاید همین گروه باشند. (مثلاً محیط‌های شهری چقدر برای تعویض پوشک و دستشویی رفتن بچه‌ها، شیردهی، عبور و مرور با کالسکه و فرزندان کوچک و ... آماده است؟!) 👈 در روابط درون خانواده؛ کم‌ترین گروهی که نیازهایش مورد توجه است، مادران خانه‌دار هستند. خاصه در خانواده‌های چندفرزندی، کم‌تر فرصت می‌شود نیازهایشان مورد توجه قرار گیرد. 👈 برای خانواده‌های مذهبی، امکان استفاده از فضاها؛ بدون حضورِ پدرِ خانواده، سخت‌تر از گذشته شده. 👈 و ... (شاید بتوان ده‌ها مورد دیگر برشمرد) این یعنی در بیانِ ما مهم‌ترین و در عمل یکی از کم‌اهمیت‌ترین گروه‌های مورد حمایت جامعه! ❗️کار زمانی پیچیده‌تر می‌شود که به بانوان اثرگذار در لایه‌های قانون‌گذاری و اجرا در کشور نگاه کنیم. عمدتاً مادرانی که سال‌هاست در بدنه اداری - اجراییِ کشور حضور دارند، سال‌هاست که شاغلند و علی‌رغم اینکه مادرند اما عموماً درکی از شرایط مادر خانه‌دار و نیازهایش ندارند! لذا خیلی کمکی به این گروه بزرگ اجتماعی نمی‌توانند بکنند. (بگذریم که بعضاً در اولویت‌بندیِ مشکلاتِ کشور، اساساً مادران از اولویت خارج می‌شوند! و طرح‌های شاذ برای حمایت از آن‌ها نصیب‌شان می‌شود ...) نکته اینجاست که باید به این موضوعات فکر کنیم و #ساز_و_کارهای لازم برای پر کردن خلاء بین نظر و عمل‌مان را پیدا کنیم. باید برای حضور آن‌ها در لایه‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کشور - خصوصاً آنچه به خودشان مربوط است - تدبیر کنیم ... نمی‌دانم شاید خود مادران اگر گروه‌هایی تشکیل دهند و به این موضوعات فکر کنند، بیش از بقیه بتوانند به خودشان و جامعه کمک کنند. #حمید_کثیری