...... بسم الله الرحمان الرحیم #داستان_ظهور #قسمت_چهارم ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ! ﺍﮔﺮ ﺩﻗّﺖ ﻛﻨﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻬﻤّﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﻮﻯ؟ ﺩﻳﺸﺐ، ﺳﻴﺼﺪﻭﺳﻴﺰﺩﻩ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﻣﺴﺠﺪ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﮔﺮﺩ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﺗﻌﺠّﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ؛ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺳﭙﺎﻩ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻪ،ﻫﻢ ﻗﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ،ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﻪ ﻧﻈﺎﻣﻰ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺮﺗّﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ،ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ، ﻳﻚ ﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ «ﻃَﻰّ ﺍﻟﺎﺭﺽ» ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ.ﺷﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺳﻰ ﻛﻪ «ﻃَﻰّ ﺍﻟﺎﺭﺽ» ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴّﻪ ﺍﻯ، ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ،ﺗﻮ «ﻃَﻰّ ﺍﻟﺎﺭﺽ» ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻯ. ﺁﺭﻯ، ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭﺍﺭ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﻌﺒﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺁﺭﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ،ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ. ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺳﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﻢ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ، ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻳﺎﺭ ﺍﻭ، ﺩﺭ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ، ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ؛ ﺍﻣّﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﺠّﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻣﺴﺠﺪاﻟﺤﺮﺍﻡ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻜّﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ! ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻜّﻪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﺍﻭ ﻛﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ، ﺟﻤﻌﻴّﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻜﺎﻓﺪ؟ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﺰﺩ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﻣﻜّﻪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﺳﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﺩﻳﺸﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻡ». ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﻣﻜّﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﺧﻮﺍﺑﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ». ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:«ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺍﺑﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﺭﺳﻴﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ، ﻣﻠﺦ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺳﺒﺰﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺪّﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﻭﺭ ﻛﻌﺒﻪ ﻃﻮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ» هر ﻛﺲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﺁﻳﺎ ﺑﻴﻦِ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻴﺼﺪ ﻭﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮﻯ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺏ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﻨﺪ. ﺍﻭ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﻟﺸﻜﺮﻯ ﺍﺯ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﻴﺪ». ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ. ﺁﺭﻯ، ﺁﻥ ﻟﺸﻜﺮ، ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻜّﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ(ﻉ) ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻨﻨﺪ. ﺷﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟  ﺩﺭﺳﺖ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺍﻣّﺎ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺳﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮ ﺩﻝ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ.  ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﻡ، ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.  ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺷﻴﻌﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻜّﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ، ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻛﺎﺭ ﺧﻠﺎﻓﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ؟ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻜّﻪ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻜﻨﻨﺪ.  ﺷﺐ ﻓﺮﺍ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ. پایان قسمت چهارم 🌷التماس دعای فرج🌷 دوستان کلیه منابع در قسمت های آخر ذکرخواهدشد...

#داستان_ظهور #قسمت_پنجم پارت (۲) ...ﭘﺲ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪﺷﻜﺮﮔﺰﺍﺭﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺳﻴﺎﻩ ﻏﻴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺁﻣﺪﻭﺳﭙﻴﺪﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻣﻴﺪ.ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﻮﺍﻭّﻟﻴﻦ ﻛﺎﺭﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻴﺴﺖ؟ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ:ﻧﻤﺎﺯ . ﺁﺭﻯ،ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭﻛﻌﺒﻪ ﻣﻰﺍﻳﺴﺘﺪﻭﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﺷﺎﻳﺪﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﺑﻪ ﺍﻭﺍﺟﺎﺯﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ.ﻭﺷﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫد ﺑﺎﻧﻤﺎﺯﺍﺯﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ؛ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻳﺎﺭﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻣﻰ ﺧﻴﺰﺩ ﻭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺻﺪﺍ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ!ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﺷﻤﺎﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭﻣﻦ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﻢ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻦ!ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪﺍﺯﺩﻳﮕﺮﻯ،ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻨﺎﺭﺩﺭﻛﻌﺒﻪ ﺩﻭﺭﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻊ میشوند... ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻛﻌﺒﻪ،ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻜﺘﺎﭘﺮﺳﺘﻰ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻰﺯﻧﺪﻭﺍﻭّﻟﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ میگوید.ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﺪ:«ﺑَﻘﻴﱠﱠﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ِ ﺧَﻴْﺮٌ ﻟَﻜُﻢْ ﺇِﻥْ ﻛُﻨْﺘُﻢْ ﻣُﺆﻣِﻨﻴﻦَ».ﻭﺳﭙﺲ میفرماید:«ﻣﻦ ﺑَﻘﻴّﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ﻭﺣﺠﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ».میدانمﻛﻪ میخواهی ﺑﺪﺍﻧﻰ ﻣﻌﻨﺎﻯ «ﺑَﻘﻴّﺔ ﺍﻟﻠّﻪ»ﭼﻴﺴﺖ.ﺣﺘﻤﺎً ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ،ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﺗﻬﻴّﻪ ﻛﺮﺩﻩ،ﺁﻥ ﺭﺍﺩﺭﺟﺎﻳﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻗﺮﺍﺭمیدهند.ﺁﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ،ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﺫﺧﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺸﺮﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻠﺎﺵ ﺧﻮﺩﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ.ﻭﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪویامردم آنهارادرک نکردند ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ؛وشاید ﻫﻨﻮﺯﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺁﻥ ﺭﺍﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ،ﺗﺎﺍﻣﺮﻭﺯﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺩﺭﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﭘﺎﻛﻨﺪ.ﺁﺭﻯ،ﺍﻣﺎﻡ ﺑَﻘﻴّﺔُ ﺍﻟﻠّﻪ ﺍﺳﺖ،ﺍﻭ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ.ﺍﻭﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.ﭼﻪ ﺟﻤﻊ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ،ﻳﻚ ﺷﻤﻊ ﻭﺳﻴﺼﺪﻭﺳﻴﺰﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ!ﺁﻳﺎﺁﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭﺭﺍمیبینی؟ﻳﻚ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻮﺭﺍﺯﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭفته.ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻮﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺳﺖ.ﻫﻤﻪ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﻨﺪﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﺭﺍﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺸﺎﻧﻪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺳﺖ.ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ،ﺍﻳﻦ نوررامیبینندوﺩﻟﺸﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﻰﺷﻮﺩ.ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﻭﺭﺷﻤﻊ ﻭﺟﻮﺩﺍﻭﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍﺍﺯﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻡ.ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ !ﺁﺳﺘﻴﻦِ ﭼﭗ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ،ﺁﻳﺎﺁﻥ ﻟﻜﻪ ﺳﺮﺥ ﺭﺍﺭﻭﻯ ﺁﻥ میﺑﻴﻨﻰ؟ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﭼﺮﺍﻟﺒﺎﺱِ ﺍﻣﺎﻡ،ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩﺍﺳﺖ؟ﺁﻳﺎﺑﻪ ﺑﺪﻥ ﺍﻭﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ﻧﻪ،ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥِ ﺳﺮﺧﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻳﻚ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ،ﻳﻚ ﻧﻤﺎﺩﺍﺳﺖ.ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻳﻚ ﺩﻧﻴﺎﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ،ﺗﻮﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺍُﺣُﺪﻭﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮمی برد.ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺧﻰ ﺧﻮﻥ،ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﺍﺳﺖ،ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ،ﺧﻮﻥ ﻟﺐ ﻭﺩﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭﺟﻨﮓ ﺍُﺣُﺪﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻟﺐ ﻭﺩﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺯﺧﻤﻰ ﺷﺪ،ﻗﻄﺮﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺍﻭﭼﻜﻴﺪ.ﺍﻣﺮﻭﺯﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰﺵ ﺑﺮتنﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. پایان قسمت پنجم 🌷التماس دعای فرج🌷

#داستان_ظهور #قسمت_پنجم پارت (۱) ﭘﺮﭼﻤﻰ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻭﺯﻇﻬﻮﺭﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ع!ﺍﻣﺸﺐ، ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺭﻗﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ.ﺷﻬﺮ ﻣﻜّﻪ ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖّ ﺍﻣّﺎﻛﻨﺎﺭﻛﻌﺒﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺸﺐ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻛﻨﺎﺭﻛﻌﺒﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻋﺎﺳﺖ؟ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻭﺑﺎ ﺧﺪﺍﭼﻪ ﻧﺠﻮﺍﻳﻰ ﺩﺍﺭﺩ.ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟ﺍﻭﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ ﺑﺎﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺯﻭﻧﻴﺎﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.ﺁﻳﺎﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﻣُﻀﻄﺮّ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻭﺍﻣﺮﻇﻬﻮﺭﺵ ﺭﺍﺍﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؟ ﺧﺪﺍوند ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ فرماید: «ﺃﻣﱠﱠﻦْ ﻳُﺠﻴﺐُ ﺍﻟْﻤُﻀْﻄَﺮﱠﱠﺇﺫﺍ ﺩَﻋﺎﻩُ ﻭَ ﻳَﻜْﺸِﻒُ ﺍﻟﺴﱡﱡﻮﺀَ:ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺩﻋﺎﻯ ﻣُﻀﻄﺮّ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻬﻤّﻰ ﺍﺯﺗﻮﺩﺍﺭﻡ:ﺁﻳﺎﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ میفهمدﻛﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ﺍﻭﺍﺯﻛﺠﺎمیفهمدﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ؟ﺁﻳﺎ میدانی ﻛﻪ ﺩﺭ ﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭﺍﺳﺖ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ،ﭼﻪ ﺣﻮﺍﺩﺛﻰ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟ ﺍﮔﺮﺩﻗّﺖ ﻛﻨﻰ میبینیﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩﻳﻚ ﭘﺮﭼﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ! ﺁﻥ ﭘﺮﭼﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ میشود.ﺁﻳﺎ میتوانیﻧﻮﺷﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﺍﺑﺨﻮﺍﻧﻰ؟ﺭﻭﻯ ﭘﺮﭼﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:«ﺍﻟﺒَﻴﻌَﺔُ ﻟﻠّﻪ».ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺎﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﺪﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ. ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﺍﺯ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﺍﻣﺎﻡ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻋﺎ ﺍﺳﺖ،ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ،ﭘﺲ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ میگوید؟ﮔﻮﺵ ﻛﻦ!آیا میشنوی ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ؟«ﺍﻯ ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ، ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻦ!».ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺗﺎﺷﺎﻳﺪﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻢ.ﻋﺠﺐ!ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﭼﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻫﻤﺴﻔﺮﻡ!ﺗﻌﺠّﺐ ﻧﻜﻦ!ﻣﮕﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ(ﻉ) ﻧﻴﺴﺖ؟ﻣﮕﺮﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺭﻧﻴﺎﻣﺪﻭﺑﺎﻣﻮﺳﻰ(ﻉ) ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺖ؟ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺧﺪﺍ،ﭘﺮﭼﻢ ﺑﺎﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج ﺳﺨﻦ میگوید.ﺷﻤﺸﻴﺮﺍﻣﺎﻡ عج ﺭﺍﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺑﻪ ﺧﻮﺩﺍﺯﻏﻠﺎﻑ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:«ﺍﻯ ﻭﻟﻰّ ﺧﺪﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻦ!».ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ،ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﭼﻘﺪﺭﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﭼﻪ ﺷﻮﺭﻯ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﻧﻴﺰﺣﻀﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.ﻣﺴﺠﺪﭘﺮﺍﺯ ﺻﻒ ﻫﺎﻯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ میشود. ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻭﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ،ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭﺳﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪﻭﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:«ﺍﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ! ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ».ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺳﺘﻰ ﺑﺮﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﺸﺪﻭﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:«ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺙِ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ».ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺳﺨﻦ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺣﻤﺪﻭﺷﻜﺮﺧﺪﺍﺭﺍمیکند... ادامه👇

.... #داستان_ظهور #قسمت_هفتم کنارکعبه چه خبراست؟؟ حالا ديگر آفتاب بالا آمده است،مردم مكّه متوجّه مى شوند كه در مسجدالحرام خبرهايى است. آنها از يكديگر سؤال مى كنند: اين كيست كه در كنار كعبه ايستاده است و گروهى گرد او را گرفته اند؟ در اين ميان صدايى در همه جا طنين انداز مى شود. گوش كن! اين صداى جبرئيل است: «اى مردم! اين مهدى آل محمّد است، از او پيروى كنيد». همه مردم دنيا اين صدا را مى شنوند. عجيب اين است كه هر كسى اين ندا را به زبان خودش مى شنود، اگر عرب زبان است به زبان عربى مى شنود،اگر فارس زبان است به زبان فارسى. وقتى مردم اين ندا را شنيدند با يكديگر در مورد ظهور سخن مى گويند و مى فهمند كه وعده خدا فرا رسيده است. مردم مكّه با شنيدن اين ندا به سوى مسجد الحرام هجوم مى آورند تا ببينند چه خبر شده است. آنان مى بينند كه امام با يارانش جمع شده اند. اكنون امام مى خواهد با مردم سخن بگويد به نظر شما اوّلين سخن امام با مردم چيست؟ امام به كنار كعبه مى رود و به خانه خدا تكيه مى زند و چنين مى گويد: «اى مردم! من مهدى،فرزند پيامبر هستم.هركس مى خواهد آدم و ابراهيم و موسى و عيسى(ع) و محمّد(ص) را ببيند،مرا ببيند! اى مردم من شما را به يارى مى طلبم. چه كسى مرا يارى مى كند؟». و اكنون يك امتحان بزرگ الهى در پيش روى مردم مكّه است; زيرا با اينكه امام بيش از هزار سال عمر دارد; امّا به شكل يك جوان ظهور كرده است. مردم مكّه در شك و ترديد هستند، گروهى از آنها باور نمى كنند كه اين جوان، همان مهدى(ع) باشد. آنها دسيسه مى كنند و تصميم مى گيرند تا امام را به قتل برسانند; ولى فراموش كرده اند كه امام چه ياران باوفايى دارد،يارانى كه عهد بسته اند تا آخرين نفس از امام دفاع كنند. وقتى مردم مكّه مى بينند كه ياران امام آماده دفاع هستند پشيمان مى شوند و مسجد الحرام را ترك مى كنند. پایان قسمت هفتم 🌷التماس دعای فرج🌷

#داستان_ظهور 🔰قسمت_هجدهم لشكر به سوى مكّه باز مى گردد! ما هنوز از شهر مكّه فاصله زيادى نگرفته ايم كه خبر ناگوارى از آن شهر به ما مى رسد. به امام خبر مى رسد مردم مكّه شورش و انقلاب كرده اند و فرماندار شهر را به قتل رسانده اند. اكنون امام دستور مى دهد تا لشكر به سوى مكّه باز گردد. خبر به مردم مكّه مى رسد. آنها مى دانند كه نمى توانند با اين لشكر مقابله كنند، بنابراين با گريه، خدمت امام مى رسند و مى گويند: «اى مهدى آل محمّد، توبه ما را بپذير». شما فكر مى كنيد آيا امام توبه آنها را مى پذيرد؟ آرى درست حدس زده ايد، او فرزند همان كسى است كه وقتى نگاهش به «ابن مُلجَم» افتاد به پسرش، امام حسن(ع) فرمود : «پسرم با او مهربان باش و در حقّ او احسان كن، مبادا او گرسنه بماند». على(ع) در حالى كه فرقش با شمشير ابن ملجم شكافته شده بود، سفارش قاتل خويش را به فرزندش مى كرد! امام زمان فرزند همان على(ع) است. او تمام مردم مكّه را مى بخشد! به راستى، كدامين حكومت است كه چنين عطوفت و مهربانى داشته باشد؟ آيا تا به حال شنيده اى كه مردم شهرى قيام كنند و فرماندار را كه نماينده حكومت است به قتل برسانند; امّا آن حكومت همه مردم را ببخشد؟ آنانى كه مردم را از امام زمان و دوران ظهور مى ترسانند، ندانسته آب به آسياب دشمن مى ريزند. چرا ما ندانسته، چنين عمل مى كنيم؟ چرا به جاى آنكه شوق و اشتياق مردم را به ظهور زياد كنيم، آنان را بيشتر مى ترسانيم، اين همان چيزى است كه دشمنان مكتب تشيّع مى خواهند. امام زمان ما، مظهر رحمت و مهربانى خداوند است. او مى آيد تا مردم دنيا، مهر و محبّت را در وجود او بيابند. به هر حال امام، تمام مردم مكّه را مى بخشد; فرماندارى جديد براى شهر مشخص و سپس به سوى مدينه حركت مى كند. هنوز چند منزل از مكّه دور نشده ايم كه خبر جديدى مى رسد: مردم مكّه بار ديگر انقلاب كرده و فرماندار جديد را هم كشته اند. امام اين بار تصميم مى گيرد تا شهر مكّه را از وجود آن ظالم ها پاك كند. او گروهى از ياران خود را به مكّه مى فرستد تا در اين شهر امنيت و آرامش را برقرار كنند. منابع ۱- الاختصاص ،الشیخ المفید (۴۱۳ق)تحقیق:علی اکبر اغفاری ،الطبعه الثانیه،۱۴۱۴ق،دارالمفید للطباعه والنشر و التوزیع لبنان ۲- البدایه و النهایه ،ابن الکثیر (۷۷۴ق)تحقیق:علی شیری ،الطبعه الاولی ،۱۴۰۸ق،دار احیاء التراث العربی ،بیروت ۳- بصایر الدرجات ،محمد بن الصفار (۲۹۰ق)الطبعه الا پایان قسمت هجدهم 🌷التماس دعای فرج🌷

.... #داستان_ظهور #قسمت_نوزدهم انتقام از دشمنان مهتاب! لشكر امام زمان به مدينه، شهر پيامبر نزديك مى شود. اگر چه تعداد زيادى از سپاه سفيانى، در سرزمين «بَيْدا» هلاك شدند; امّا هنوز گروهى از آنان شهر مدينه را در تصرّف دارند. آنان در شهر مدينه جنايت هاى زيادى كرده اند و مسجد و حرم پيامبر را ويران كرده اند. لشكر امام وارد مدينه مى شود و شهر به تصرّف امام در مى آيد. امام وارد مسجد و حرم پيامبر مى شود و فرمان تعمير آنجا را مى دهد. آرى، اينجا، مدينه است، شهر حزن و اندوه! در مدينه بود كه گروهى جمع شدند و درب خانه وحى را آتش زدند، هنوز صداى گريه فاطمه(س) در شهر طنين انداز است، قدم به قدم اين شهر، شاهد مظلوميّت فاطمه(س) است. امام مى خواهد تا از دشمنان مادر مظلومش انتقام بگيرد. اگر ديروز نامردهايى، درِ خانه فاطمه را آتش زدند، امروز به امر خدا، آنان زنده مى شوند تا محاكمه شوند و در آتشى بس بزرگ سوزانده شوند. و اينجاست كه دل هر شيعه اى شاد و مسرور مى شود. آرى، امروز دشمنانِ فاطمه(س) در آتش مى سوزند و به سزاىِ عمل ننگين خود مى رسند و همه دوستان خدا شاد مى شوند. امام بعد از اينكه برنامه هاى خود را در شهر مدينه انجام داد به سوى شهر كوفه حركت مى كند; زيرا خداوند چنين خواسته است كه پايتخت حكومت مهدوى، كوفه باشد. منابع ۱- الاختصاص ،الشیخ المفید (۴۱۳ق)تحقیق:علی اکبر اغفاری ،الطبعه الثانیه،۱۴۱۴ق،دارالمفید للطباعه والنشر و التوزیع لبنان ۲- البدایه و النهایه ،ابن الکثیر (۷۷۴ق)تحقیق:علی شیری ،الطبعه الاولی ،۱۴۰۸ق،دار احیاء التراث العربی ،بیروت ۳- بصایر الدرجات ،محمد بن الصفار (۲۹۰ق)الطبعه الاولی۱۴۰۴،منشورات الاعلمی تهران ۴- تاج العروس الزبیدی ،(۱۲۰۵ق) تحقیق علی شیری،دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع ،بیروت ۵- التاریخ الکبیر ،البخاری (۲۵۶ق)المکتبه الاسلامیه ،دیار بکر،ترکیا ۶-تحفه الاحوذی، المبارکفوری (۱۲۸۲ق) ،الطبعه الاولی ۱۴۱۰ق،دارالمعرفه للطباعه و النشر و التوزیع،بیروت ۷- تفسی الرازی ، الفحر الرازی (۶۰۶ق)،الطبعه الثانیه ۸-جامع احادیث الشیعه السید البروجردی (۱۳۸۳ق)المطبعه العلمیه ،قم ۹-سنن ابی یعلی ،ابویعلی موصلی (۳۰۷ق)تحقیق حسین سلیم اسد ،دارالمامون ۱۰-الطبقات الکبری،محمد بن سعد،(۲۳۰ق)،دار صادر ،بیروت پایان قسمت نوزدهم 🌷التماس دعای فرج🌷

#داستان_ظهور #قسمت_بیستم پيش به سوى كوفه! آيا تاكنون نام «سيّدحَسَنى» را شنيده اى؟ او از فرزندان امام حسن(ع) است كه در «خراسان» قيام مى كند و مردم را به يارى امام زمان دعوت مى كند. سيّدحسنى شنيده است كه كوفه در تصرّف سُفيانى است براى همين با لشكر خود به سمت كوفه حركت كرده تا سفيانى را شكست دهد و كوفه را آزاد كند. او پرچم هايى به رنگ سياه براى لشكر خود انتخاب مى كند و با دوازده هزار نفر به سمت كوفه به پيش مى تازد. وقتى اين خبر به سفيانى مى رسد از كوفه بيرون مى رود و اين شهر به تصرّف سيّدحسنى در مى آيد. فرار سفيانى از كوفه، يك تاكتيك نظامى است; زيرا هدف اصلى او جنگ با امام زمان است، براى همين او مى خواهد قواى خود را براى آن جنگ اصلى نگاه دارد. هنوز به كوفه نرسيده ايم كه خبر فتح كوفه به دست سيّدحسنى به ما مى رسد. حالا ديگر لشكر حق به راحتى مى تواند وارد اين شهر شود. خيلى دلم مى خواهد مسجد كوفه را ببينم. لحظه شمارى مى كنم تا هر چه زودتر وارد كوفه شويم; امّا لشكر متوقّف مى شود. به راستى چه خبر است؟ امام دستور داده اند كه لشكر، همين جا بيرون كوفه متوقف شود. آن طرف را نگاه كن! سيّدحسنى با ياران خود به سمت ما مى آيند. او خدمت امام مى رسد و عرض سلام و ادب مى كند. او به مولاى خود، اعتقاد محكمى دارد; امّا براى اينكه يقين ياران او زيادتر شود، خطاب به امام مى گويد: «اگر شما مهدى آل محمّد هستيد، نشانه هاى امامت را به ما نشان بدهيد». شايد بگويى نشانه هاى امامت ديگر چيست؟ منظور سيّدحسنى، عصاى موسى(ع) و انگشتر و عمامه پيامبر اسلام است. امام زمان تمام آنچه را سيّدحسنى تقاضا كرده است به او نشان مى دهد. سيّدحسنى فرياد مى زند: الله أكبر، الله أكبر. همه نگاه مى كنند، او پيشانى امام را مى بوسد. و بعد چنين مى گويد: «اى فرزند رسول خدا! من مى خواهم با شما بيعت كنم». سيّدحسنى با امام بيعت كرده و پيمان يارى مى بندد. وقتى ياران او اين صحنه را مى بينند، آنها نيز با امام بيعت مى كنند. ديگر وقت آن رسيده است كه امام وارد شهر كوفه شود. ياران امام در مسجد كوفه مستقر شده و در جاى جاى اين مسجد خيمه به پامى كنند. امشب اوّلين شبى است كه لشكريان امام به مسجد كوفه آمده اند، آنها تا صبح مشغول راز و نياز با خداى مهربان مى شوند. آيا مى دانى خواندن نماز مستحبى در اين مسجد به اندازه ثواب يك عُمره (سفر زيارتى خانه خدا) است. چند روز مى گذرد... خبردار مى شويم كه امام همراه با گروهى از ياران خود به سمت بيابان هاى اطراف كوفه مى روند. پس ما نيز همراه آنان مى رويم تا ببينيم چه خبر است. بعد از مدّتى راهپیمایی، امام در وسط بيابان مى ايستد و به ياران خود دستور مى دهد تا در زمين گودالى بكَنند. بعد از مدتّى، همه متوجّه چيز عجيبى مى شوند. نگاه كن، دوازده هزار سلاح، آن هم در دل خاك! آرى، اين ها اسلحه هايى است كه خدا براى امام و ياران او آماده كرده است. امام به ياران خود دستور مى دهد تا اين اسلحه ها را به شهر كوفه ببرند و در ميان لشكريان تقسيم كنند. ياران همه اسلحه ها را برداشته و به سوى كوفه باز مى گردند. 1)- الامام الباقر (ع)- یخرج شاب من بنی هاشم ...یاتی من خراسان...) الملاحم والفتن ص120 عن امام الصادق(ع)- یخرج الحسنی....یصبج بصوت له فصیح ؛ یا آل احمد اجیبو الملحوف - بحا رالانوار ج 53 ص 15- مکیال المکارم ج 1 - ص 77 عن رسول الله صل الله " حتی یبوت الله رایه من المشرق سوداء حتی یاتو ارجلا اسمه اسمی ) - الملاحم والفتن ص 121- کتاب الفتن المروزی ص 189 2)-ولم یزل یقتل الظلمه حتی برد الکوفه ....) بحارالانوار ج 53 ص 15 3)- امام صادق (ع) - اذا فال القایم اتی رحیه الکوفه فقال برجله هکذا و اوما بیده الی موضوع ثم قال احفرو ما هنا.... فیحفرون فیستخرجون اثنی عشر الف درع و اثنی عشر الف سیف- الاختصاص 334- بحارالانوار ج 52 ص377 پایان قسمت بیستم 🌷التماس دعای فرج🌷