eitaa logo
روزنگار
829 دنبال‌کننده
61.8هزار عکس
28.8هزار ویدیو
1.5هزار فایل
مجله روزنگار ، حاوی مطالب مفید در موضوعات مختلف مرتبط با حال و هوای روز و کاربردی است. قدمت چندین ساله این کانال آنرا به مرجعی قابل جستجو تبدیل کرده است.
مشاهده در ایتا
دانلود
💢آیا قاتل به کمک امام (ع) از مدینه فرار کرد و با طی الارض به رفت؟ ✅ مرگ ابولولو؛ قاتل خلیفه دوم در کتب آمده پس از آسیب زدن به عمر و زخمی کردن تعدادی دیگر نمازگزاران پا به فرار گذاشت اما نتوانست از مسجد بیرون برود و در همانجا مردم او را دستگیر کردند و او که خود را گرفتار دید - با همان خنجری که عمر را با آن زده بود - خود را کشت ( کرد). اما درباره قبر او باید گفت است جنازه اش را در همان دفن کرده اند. به هرحال او بگریزد حتی نتوانست از مسجد بیرون رود بلکه همانجا خودکشی کرد چه رسد به اینکه پایش به ایران و کاشان رسیده باشد!!. بنابرین اینکه برخی از عوام می گویند" ابولولو فرار کرده، نزد حضرت امیر(ع) آمد و از ایشان خواست و ایشان فرمودند: من تو را با طیّ الارض به می برم که مردمانش هستند" کاملاً بی پایه است زیرا مردم کاشان در آن زمان شیعه نبوده اند. اساساً مردم کاشان به تبعیت از قم شیعه شدند و چون رواج تشیع در قم بین سالهای 80 تا 115هجری آغاز شده بنابراین در سال مرگ عمر (سال 23 هجری) خبری از تشیع در کاشان یا در قم نبوده است.بلکه تشیع در آن زمان در میان عده ای از صحابه در مدینة النبی(ص) منحصر بود. 📚 تاریخ تشیع در ایران ص 173 در یک کلام نمی توان قصه های عامیانه ی مربوط به ابولولو را – که با عموم تواریخ شیعه و سنی تعارض دارند - باور کرد.درباره خودکشی ابولولو نیز به منابعی که در فوق ذکر شد مراجعه فرمایید. استاد معتقد است قصه های عوامانه زیادی در قرن 6 و 7 در میان شیعیان درباره ابولولو رواج یافته که فاقد مستند تاریخی و علمی است. وی با اینکه از دفاع نمی کند با این حال از ابولولو را نیز ناروا می داند. 📚تاریخ خلفا ص 110 @Roznegaar
💢 در اسلام بوجود آمدن رعد و برق و شلاق است!! که به دستور خدا به ابرها میزنند! در حدیث آمده که امام صادق به اصحاب گفت: رعد و برق صدای فرشته ها بر ابرهاست!؟ این خرافات را باور کنیم؟ 📚من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 525 ✅ نکته اول پیش از تحلیل و فهم هر جمله یا حدیث باید و اعتبار آن مورد بررسی قرار گیرد: در مُرسل چنین آمده است: ابوبصیر از امام صادق(ع) در مورد صداى رعد پرسید؟ آن‌حضرت فرمود: «آواى رعد همچون است که چوپانان و شتربانان براى راندن و بازداشتن شتران به صورت "‌هاى هاى" از گلو خارج می‌کنند»، ابوبصیر پرسید: فدایت گردم برق چه حالتى دارد؟ فرمود: «برق به منزله تسمه و دوال است که با آن ابرها را می‌زنند و می‌رانند به جایى که خداوند عزّ و جلّ مقدّر فرموده تا باران در آن‌جا فرو بارد». دیگری نیز شبیه این روایات به صورت «رُوِیَ» و مرفوع درباره صدای رعد و برق شده است. همچنین مشابه این روایات در منابع تفسیری و روایی از رسول خدا(ص) نیز نقل شده است. در نتیجه از روایی این حدیث محل بحث است. 📚الجامع لأحکام القرآن، ج 1، ص 217 ✅ نکته دوم در صورتی که از مبحث سندی و روایی آن صرف نظر کنیم: در این‌گونه ، ظاهر آنچه گفته شد مراد نیست، بلکه تنها از باب مثال و تشبیه است. به عبارت دیگر، در جامعه آن روز که هیچ نسبت به عوامل و اسباب طبیعی و غیر طبیعی رعد و برق وجود نداشت، امامان(ع) با این تعابیر خواسته‌اند از نیروهای ناپیدا و ناشناخته خبر دهند و خدا را به رخ مردم بکشند.  ✅ نتیجه گیری: با این وجود، نسبت دادن بسیاری از امور به امور ماورائی، نافی عوامل طبیعی آن نیست؛ چنان‌که در احادیث فراوان از و فرشتگان شب و روز و فرشته و فرستادگانى که براى یارى رساندن به مؤمنان گسیل و سبب آرامش خاطر آنان می‌شوند، سخن رفته است. @Roznegaar