❇
#تفسیر_آیه
از آنجا که در آیات گذشته، سخن از رسالت و رهبرى پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود، در آیه مورد بحث، به یکى از مهم ترین شرائط رهبرى که همان دلسوزى نسبت به امت است، اشاره کرده، مى گوید: گوئى تو مى خواهى جان خود را بر باد دهى و خویشتن را از شدت اندوه، هلاک کنى که چرا آنها به این کتاب آسمانى ایمان نمى آورند؟ (فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً).
🌺🌺🌺
چند نکته:
1 ـ باخِع از ماده بخع (بر وزن نخل) به معنى هلاک کردن خویشتن از شدت غم و اندوه و به تعبیر دیگر دق مرگ نمودن است.
2 ـ کلمه أَسَفاً که شدت غم و اندوه را مى رساند، تأکیدى است بر این موضوع.
3 ـ آثار جمع اثر در اصل، به معنى جاى پا است، ولى، به هر علامتى که از چیزى باقى مى ماند اثر گفته مى شود.
انتخاب این تعبیر، در آیات فوق، اشاره به نکته لطیفى است، و آن این که: گاهى انسان از جائى مى رود، چون ماجرا تازه است آثار او باقى مى ماند، ولى هنگامى که طول کشید، آثار هم محو مى شود، یعنى تو آن قدر از عدم ایمان آنها ناراحتى که حتى پیش از محو شدن آثار آنها، مى خواهى خود را از غصه هلاک کنى.
این احتمال نیز وجود دارد که: منظور از آثار، اعمال و رفتار آنها بوده باشد.
4 ـ تعبیر به حدیث ، در مورد قرآن، اشاره به نوآورى هاى این کتاب بزرگ آسمانى است، یعنى آنها حداقل این مقدار، به خود زحمت نمى دادند که این کتاب تازه را با محتواى جدیدى که داشت، مورد بررسى قرار دهند، و این دلیل بر نهایت بى خبرى است که انسان از کنار چنین موضوع مهم تازه اى بى تفاوت بگذرد.
#تفسیر_نمونه
ذیل آیه ۶
#سوره_کهف
@Roznegaar
