هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«سخن چينی» در چه مواردی جایز شمرده شده است؟
🔹حرام بودن #سخن_چينى به عنوان #گناه_كبيره، و زشتى آن از نظر علم اخلاق يك اصل اساسى است كه بايد هميشه مورد توجه باشد، لکن ممكن است اين حكم نیز مانند ساير احكام شرع #استثناء هايى داشته باشد كه در آن موارد، نقل كردن حرف اين براى آن يا بالعكس نه تنها جايز است، بلكه گاه واجب نیز می باشد؛
🔹مثلا زمانی كه احساس كنيم فرد يا گروهى #ظالم قصد كشتن يا ضربه زدن به فردى را دارد و مسأله جدى است، سخن آنها را براى فرد مورد نظر نقل كنيم تا در محافظت از خويشتن بكوشد يا از منطقه خطر دور شود، نظير آنچه در مورد #حضرت_موسى (عليه السلام) واقع شد. پس از داستان كشتن قبطى متجاوز، كسى نزد #حضرت_موسى (عليه السلام) آمد و گفت: «اِنَّ الْمَلاَ يَأتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرجْ اِنّى لَكَ مِنَ النّاصِحينَ»؛ [۱] (اين جمعيت براى كشتن تو به مشورت نشسته اند فوراً از شهر خارج شو كه من از خيرخواهان تو هستم).
🔹گاه مى توان به وسيله «سخن چينى» راست يا دروغ در #صفوف_دشمن اختلاف افكند؛ اين نيز از موارد #جواز يا #وجوب #سخن_چینی است، نظير آنچه درباره «نعيم بن مسعود» و #جنگ_احزاب نقل شده كه در ميان دو گروهى از #دشمنان_اسلام اختلاف افكند و آنها را نسبت به يك ديگر بدبين و در امر جنگ سست نمود؛ [۲]
🔹ولى اين گونه #استثنائات نادر، هرگز نبايد بهانه اى براى آلوده شدن به اين #گناه يا استقبال از گفته های سخن چينان شود. بلکه با آنها باید مثل حکم جواز اکل میته (خوردن مردار) در #حالت_اضطرار برخورد کرد. #امام_على (عليه السلام) در حديثى می فرمایند: «لا تَعْجَلَنَّ اِلى تَصْدِيْقِ واشٍ وَ اِنْ تَشَبَّهَ بِالنّاصِحِيْنَ» [۳] (در تصديق سخنان افراد #سخن_چين عجله نكن هر چند خود را در لباس خيرخواهان درآورند).
پی نوشت‌ها؛
[۱] قرآن کریم، سوره قصص، آيه ۲۰
[۲] تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الإسلامية، چ ۱، ج ۱۷، ص ۲۵۹
[۳] تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، دفتر تبليغات، چ ۱، ص ۲۲۲
📕اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابيطالب (ع)، ۱۳۷۷ش، چ ۱، ج ۳، ص ۳۱۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#سخن_چینی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️دیدگاه اسلام در مورد سخن گفتن پنهانى در جمع چیست؟
🔹این عمل، از نظر فقه اسلامى احکام مختلفى بر حسب اختلاف شرایط دارد، و به اصطلاح به #احکام_خمسه تقسیم مى شود، یعنى: گاه #حرام است و این در صورتى است که موجب اذیت و آزار و #هتک_حیثیت مسلمانى گردد، و چنین نجوایی #نجوای_شیطانى است که هدفش غمگین ساختن مؤمنان است. در مقابل، گاه حکم #وجوب به خود مى گیرد، و این در صورتى است که #مسأله_سرّى لازمى در میان باشد که افشاى آن خطرناک، و عدم ذکر آن نیز موجب تضییع حق، و یا خطرى براى #اسلام و #مسلمین است.
🔹و گاه متصف به #استحباب مى شود و آن در جایی است که انسان براى انجام #کارهاى_نیک و بر و تقوا، به سراغ آن رود، و همچنین حکم #کراهت و اباحه. ولى اصولاً، هرگاه هدف مهم‌ترى در کار نباشد، #نجوا_کردن کار پسندیده اى نیست، و بر #خلاف‌آداب‌مجلس است؛ زیرا نوعى بى اعتنایی یا بى اعتمادى نسبت به دیگران محسوب مى شود، لذا در حدیثى از #رسول_اکرم (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «إِذَا کُنْتُمْ ثَلاثَةً فَلایَتَنَاجَ اثْنَانِ دُونَ صاحِبِهُما، فَإِنَّ ذَلِکَ یَحْزُنُهُ» [۱] (هنگامى که سه نفر باشید دو نفر از شما جداى از شخص سوم، به #نجوا نپردازد، چرا که این امر نفر سوم را #غمگین مى کند).
🔹در حدیث دیگرى از «ابو سعید (خدرى)» مى خوانیم که مى گوید: ما براى اجراى دستورات پیامبر (صلى الله علیه و آله) در شبها ـ که گاهى مطلب لازمى پیش مى آمد ـ به تناوب در نزدیکى اقامتگاه آن حضرت، مراقب بودیم، یک شب عده زیادى گرد هم آمده بودند، و #آهسته #سخن مى گفتیم، #پیامبر (صلى الله علیه و آله) بیرون آمد فرمود: «ما هذِهِ النَّجْوى أَ لَمْ تُنْهَوا عَنِ النَّجْوى» [۲] (این سخنان در گوشى چیست؟ آیا شما از #نجوا نهى نشده اید؟!).
🔹از روایات متعددى نیز استفاده مى شود که #شیطان براى غمگین ساختن مؤمنان، از هر وسیله اى استفاده مى کند، نه فقط از نجوا، بلکه گاه در عالم خواب، صحنه هايى در برابر چشم او مجسم مى کند، که موجب اندوه او شود و دستور داده شده است که مؤمنان در این گونه موارد، با پناه بردن به ذات پاک خدا و #توکل بر او این گونه #القائات_شیطانى را از خود دور کنند.
پی نوشت‌ها؛
[۱] تفسير «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث، و «درّ المنثور»، ج ۶، ص ۱۸۴، و «اصول كافى»، ج ۲، ص ۴۸۳، احادیث ۱ و ۲، باب المناجات
[۲] «درّ المنثور»، ج ۶، ص ۱۸۴
[۳] براى آگاهى از اين روايات به تفسير «نور الثقلين»، ج ۵، ص ۲۶۱ و ۲۶۲، احاديث ۳۱ و ۳۲ مراجعه شود.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیه، چ ۲۷، ج ۲۳، ص ۴۴۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نجوا
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد