⚙ پیرامون نام‌گذاری سال در این نوشته قصد داریم یکبار برای همیشه به شبهه‌ای که هر سال و توأم با نام‌گذاری سال مطرح می‌شود پاسخ دهیم. ۱. همه اذعان داریم که ابتکار رهبری در استفاده احسن از نوروز و نام‌گذاری هر سال به حوزه‌ای در علوم انسانی به جای درجا زدن بر تقویم حیوانی که پیش‌تر مرسوم بود، جای تحسین دارد. ۲. وظیفه رهبری، هدایت و راهنمایی، و وظیفه دیگران پذیرش و اجرا است. حال در عدم اهتمام به نام سال، قصور و تقصیر ما متوجه خودمان (دولت و ملت) است، نه رهبر معظم انقلاب. ۳. توفیق و عدم توفیق نسبی است. قطعا دغدغه‌سازی‌های رهبری به طور نسبی بر بخش‌هایی از مردم و مسؤلان مؤثر بوده و «گفتمان» اقتصاد مقاوتی را نهادینه کرده و پیش‌نیازهای آکادمیک آن را فراهم آورده. ۴. نام‌گذاری سال، در کنار سخنرانی سالانه اول فروردین در حرم رضوی، تعیین کننده سیاست کلان یک ساله جمهوری اسلامی است. طبیعی است که سنگربان نظان، از این فرصت برای تبیین و توجه دادن به مهمترین «مشکلات» پیش روی کشور استفاده کنند. می‌شد در رویکردی فرصت طلبانه، رهبری نام سال را به اموری اختصاص دهند که پیش‌بینی رشد در آن حوزه داشته باشیم تا همه چیز را به نام خود بزنند. اما ایشان دقیقا دست روی نقاط چالشی و آسیب‌زایی میگذارند که باید ترمیم شود. یعنی وقتی تحریم خارجی و بی‌کفایتی داخلی، اقتصاد ایران -و به تبع آن امنیت کشور- را سال‌هاست هدف گرفته، ایشان نیز از همان روزنه شلیک می‌کنند ولو آنکه به دلیل غفلت یا خیانت برخی، این تیرها ماشین جنگی دشمن را منهدم نکند. ۵. اولین و بزرگترین منتقد هزینه‌های زائد بنر و همایش و امثال آن شخص رهبر انقلاب است. هرچند به گواه مشاهدات، در سال‌های اخیر به طور محسوسی از آن کاسته و حتی شاید محو شده باشد و البته طبق معمول حباب رسانه‌ای آن مورد نیز بسیار بیش‌تر از واقعیت، و زمینه‌ای برای تخریب است تا دلسوزی. ۶. نه فقط در دو سال اخیر (رونق تولید و جهش تولید) که از سال ۸۸ به ‌طور پیوسته نام‌های سال تماما حول یک موضوع، با واژه پردازی‌های متفاوت بوده: #اقتصاد. گواه این مطلب فهرست زیر است که پایان سخن نیز هست. ۸۸: حرکت به سمت اصلاح الگوی مصرف ۸۹: همت مضاعف کار مضاعف ۹۰: جهاد اقتصادی ۹۱: تولید ملى و حمایت از کار و سرمایه‌‌ی ایرانى ۹۲: حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی ۹۳: اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی [۹۴: دولت و ملت، همدلی و همزبانی] ۹۵: اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل ۹۶: اقتصاد مقاومتی، تولید-اشتغال ۹۷: حمایت از کالای ایرانی ۹۸: رونق تولید ۹۹: جهش تولید ۱۴۰۰: تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین farsnews.ir/news/13990112000463

📢#صدای_انقلاب شماره۷۳۷ 💠کنکاش گفت و شنودی در رادیو صدای انقلاب 💠آیا اقتصاد ایران به برجام وابسته است؟ 💠راهکارهای مقابله با مشکلات اقتصادی 🎙مهمان این برنامه:دکتر صادقی شاهدانی؛ رئیس دانشکده اقتصاد امام صادق 💠 مخاطبین عزیز این برنامه رو حتما گوش بدید... #برجام #اقتصاد

🇮🇷🇵🇸 ﷽ 🎥 موشن گرافیک | " نقش مردم در اقتصاد" 🍃🌹🍃 ✅ مردم چه نقشی در #اقتصاد دارن؟ #روشنگری | #جهاد_تبیین #ایران_قوی

🇮🇷🇵🇸 #یادداشت 🔰 چند روایت از اقتصاد پهلوی (۱) 1⃣ بخش اول 🍃🌹🍃 🔹 بیش از ۴۵ سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد؛ انقلابی که با شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» و با حمایت میلیون‌ها ایرانی به پیروزی رسید. از همان ماه‌های ابتدایی پیروزی انقلاب، کشور ایران در بسیاری از حوزه‌ها و مسائل با تحولی عظیم مواجه شد؛ کشوری که در دوران طاغوت به جرئت یکی از مستعمره‌ها و کشور‌های تحت فرمان غرب، به ویژه آمریکا بود، به کشوری مستقل و امید همه آزادی‌خواهان جهان تبدیل شد. این تغییر در بسیاری از حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی و... نیز ملموس بود. با این حال، به واسطه وابستگی اقتصادی رژیم پهلوی به غرب و #آمریکا و اتکای #اقتصاد ایران به درآمد‌های نفتی عملاً ایجاد استقلال اقتصادی در کوتاه‎مدت ممکن نبود. پس از پیروزی انقلاب و آغاز ایجاد تغییرات اقتصادی در سال ۱۳۵۹ و با آغاز جنگ تحمیلی هشت ساله عملاً بسیاری از اصلاحات و اقدامات اقتصادی در شرف آغاز نیمه‌کاره ماند. با این حال، شاید برخی از روایت‌های ناصحیح و دروغین از وضعیت اقتصادی ایران در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب سبب شده است برای نسلی که آن روز‌ها را درک نکرده‌اند، شائبه‌هایی ایجاد شود. شاید بهترین روایت از وضعیت اقتصادی ایران در آن سال‌ها را باید میان نوشته‌ها، روایت‌ها، اسناد و اصطلاحاً واقعیت‌های میدانی آن روز‌ها جست‌و‌جو کرد. کسانی که آن دوران را به یاد دارند، زاغه‌نشینی و کپرنشینی، بیکاری، وضعیت بهداشتی و زندگی جاری شهروندان، اختلاف شدید طبقاتی و... را به یاد دارند؛ اما شاید غلبه روایت‌های اشتباه و دروغین سبب شده برخی از نسل جوان یا کسانی که آن ایام را درک نکرده‌اند، شناختی از شرایط سخت و سیاه آن سال‌ها نداشته باشند. در این نوشته سعی کرده‎ام به چند روایت از گفته‌ها و نوشته‌های سردمداران و مسئولان حکومت پهلوی و رسانه‌ها که تصویر دقیق‌تری از شرایط آن روز‌ها ارائه داده‌اند، اشاره کنم.  ۱. تبدیل کشاورز به دستفروش  «ابوالحسن بهنیا» که در دوران رژیم پهلوی سمت‌هایی، چون وزیر راه و مدیرعامل بانک رهنی ایران و البته مدیران سازمان برنامه را برعهده داشته است، درباره کاهش تولیدات کشاورزی می‌گوید: «می‌توان ریشه‌های کاهش سطح تولید کشاورزی در ایران را در علاقه به صنعتی شدن کشور جست‌و‌جو کرد. نتیجه این علاقه این شد که کارگر‌ها توانستند به شهر‌ها بیایند و دستمزد‌های بیشتری نسبت به روستا بگیرند و البته به تدریج ده‌ها و روستا‌ها خالی شدند. ما یک زمانی در محصولاتی، مانند گندم خودکفا بودیم؛ اما از آنجا که روستا‌ها خالی شده و دولت بی‌توجه قیمتی را برای خرید گندم تعیین می‌کند که هیچ تناسبی با قیمت‌های جهانی ندارد وضعیت اینگونه شده است. خود ما روستایی در آذربایجان داشتیم که جوانانی که آنجا کار می‌کردند به تهران آمدند و دست فروش و دلال شدند.» #پهلوی_بدون_روتوش #ایران_قوی #ثامن۴۵ #فجر_مقاومت #قرارگاه_جهاد_تبیین_بابل

🇮🇷🇵🇸 #موشن_گرافی 🔰کجای کار اقتصاد می‌لنگد؟ 🍃🌹🍃 🔹 رهبر انقلاب: «رونق تولید نیازمند چهار نهاده است: «نیروی انسانی»، «سرمایه»، «فناوری» و «مدیریت اقتصادی». نیروی انسانی ایرانی انصافاً بی‌نظیر است؛ نقدینگی موجود در کشور و پیشرفت فناوری در بسیاری از زمینه‌ها قابل قبول است اما در مدیریت اقتصادی با وجود تلاش‌های قابل تقدیر، باید با حساسیت بیشتر برنامه‌ریزی و عمل کرد.» ۱۳۹۸/۰۵/۳۰ #اقتصاد