. 📝 حضرت آیة الحق مرحوم «سيد عبداللّه جعفری تهرانی» یکی از برجسته‌ترین، گمنام‌ترین و وفادارترین شاگردان علمی و عملی علامه سید محمدحسین طباطبایی بود. او گمنامی و «رد پای خود گم کردن» را به عنوان اصلی‌ترین روش سلوکی و تربیتی خود انتخاب کرده بود، و در این راه چنان محکم و استوار بود که کسی را یارای شکستن دژ مستحکم مراقبه‌ی او نبود. ایشان که در امور علمی مرتبه بلندی داشت و بسیاری از بزرگان نام‌آور نزد او شاگردی کرده بودند؛ هرگز حاضر نشد کرسی تدریسی برای خود برپا کند. او همراه با نزدیک‌ترین دوست، و همراه و هم‌مباحثه‌ی همیشگی خود مرحوم آیة الحق پهلوانی تهرانی(سعادت‌پرور) نزدیک ربع قرن در حلقه سلوک علمی و عملی علامه طباطبایی شرکت داشتند. حلقه‌ای که کاملا سرّی و مخفیانه بود، و حتی بعضی از بزرگان از شاگردان علامه از آن اطلاعی نداشته یا مجاز به شرکت در آن نبودند. در این حلقه برترین معارف و علوم عرفانی و سلوکی مطرح می‌شد، و علامه در آن به ایراد مطالبی می‌پرداخت که هرگز در محفل دیگری بیان نمی‌کرد. این دو بزرگوار که خود در ابتدا از تربیت‌شدگان مکتب و مدرسه‌ی درخشان و برجسته‌ی آیة ‌الله برهان (مدرسه لرزاده) بودند؛ از اوایل ورود به قم به حضور علامه طباطبایی رسیدند و تا آخرین روزهای حضور علامه در قم، وفادارانه این ارتباط را ادامه دادند. ادامه دارد ... https://yun.ir/w3onvc 📢 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: تلگرام: https://t.me/allaamehwisdom اینستا: https://www.instagram.com/allaamehwisdom ایتا: https://eitaa.com/AllaamehWisdom توییتر: https://twitter.com/allaamehwisdom