⁉️ تفقّه در دین یعنی چه؟ بنده خودم مستقیم از مرحوم آقای احمدی میانجی شنیدم، و ایشان هم فرمودند من از استادم مرحوم آقای اراکی شنیدم، و ایشان هم فرمودند من از استادم مرحوم شیخ عبدالکریم حائری شنیدم که درباره آیه شریفه «فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ»(توبه-۱۲۲) فرمودند منظور متدین شدن در دین هست؛ نه دین را یاد گرفتن! تفقه در دین، یعنی متدین شدن؛ یعنی تدین داشته باشد، دین‌دار باشد، نه دین‌گو باشد! ولی ما انگار آمدیم دین را یاد بگیریم، که دین را عرضه کنیم؛ نه اینکه دین‌دار باشیم. قبلا عرض شد، حقیقتِ دین، و حقیقتِ ایمان، امنیت می‌آورد؛ فرمودند: «رَأَتْهُ اَلْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ اَلْإِيمَانِ» حقیقتِ امنیت، باعث رؤیت قلبی می‌شود؛ حقیقتِ ایمان مراتب دارد، بعضی مثل نظافت است: «النِظافةُ مِنَ الأیمان» نظافت داشته باشید، انگار به دنبال تحصیل ایمان هستید؛ و یا «لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ» صدایتان از صدای اهل‌بیت علیهم‌السلام بلندتر نباشد، که اگر صدایتان را پایین بیارید «أُولَٰئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَىٰ»، کسی که مواظب باشد صدایش از صدای اهل‌بیت پایین‌تر باشد -این احتیاج به تدبر دارد- با این امتحان قلبی، تقوای قلبی به دست می‌آورد؛ «وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» آن کسی که برای شعائر الهی عظمت قائل هست، او به دنبال تقوای قلبی هست؛ اینها همه مراتب ایمان است. ولی حضرت می‌فرماید حقیقت ایمان، مرتبه‌ی بالاتری از ایمان هست، کُنه ایمان هست، حقیقتِ امنیت هست؛ «أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» آن طمأنینه‌ی قلبی است که با توجه به امام، و یادِ امام، و تبعیت از امام به دست می‌آید. هر چقدر انسان معرفتش نسبت به امام علیه‌السلام بیشتر باشد، التزامش به تبعیت از امام بیشتر می‌شود؛ ذکر خدا چه ظرف شستن در خانه باشد، چه تحصیل باشد، چه جهاد در راه خدا باشد، هر چیزی که ظهور شعائر الهی باشد، این باعث تقوای قلبی می‌شود. تقوای قلبی هم که ایجاد شد، آن امنیت ایمانی می‌آید؛ انسان خدا را در زندگی‌اش درک می‌کند؛ خدا را در زندگی‌اش می‌بیند؛ هر کس به خانه‌اش می‌رود، می‌گوید خانه‌اش آرامشی دارد که ما جای دیگر این آرامش را پیدا نمی‌کنیم؛ یا می‌گوید وقتی با فلان شخص می‌نشینم انگار انرژی مثبت به من می‌دهد؛ یا پیش فلانی تشنجم زیاد می‌شود، ولی پیش فلانی می‌روم آرامشم زیاد می‌شود. این به خاطر این است که به مقام امن رسیده است؛ چون التزام به ذکر خدا دارد، امنیت پیدا کرده است. پس تفقه در دین، یعنی متدین شدن، دین‌دار شدن، مظهرِ دین شدن، مظهرِ ایمان و مؤمن شدن... 📌 بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) 👁‍🗨 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: تلگرام | اینستا | ایتا | بله | آپارات