✅ممکن است برخی تصور کنند که با توجه به جایگاه رفیع و پاداش عظیم اقامه ی شعائر مذهبی و نیز با توجه به روایاتی که در مورد ثواب گریه و گریاندن در مصائب حضرت سید الشهداء(علیه السلام) وارد شده است، پس می‌توان از روضه‌ های بدون مدرک معتبر و حتی دروغ و غنا هم در این زمینه استفاده کرد، چه اینکه مهم توجه مردم به امام شهید(روحی فداه) و مصیبت‌های آن حضرت و دیگر اهل بیت(علیهم السلام) و انجام بکاء و سوگواری است و مهم جذب مخاطب به محافل دینی است. پس باید متفاوت بود و همهٔ سلیقه‌ها را جذب کرد و چون این همه در مسیر تقویت شعائر حسینی است مجاز است! البته ممکن است کسی صریحا این ادعا را نکند؛ ولی از سیره ی عملی او چنین برداشتی بشود. ♦️شیخ اعظم(قدس سره) در دو جا این مطلب را شدیدا نفی می‌کند و می‌ فرماید هرگز نمی‌ توان به اسم انجام مستحبات‌، مرتکب حرام گردید. یعنی مستحب بودن گریاندن هرگز از قبح دروغ، فساد ریا، حرمت غنا و .. چیزی را کم نمی‌ کند. ♦️«أنّ الإعانة و الإبكاء قد قيّد رجحانهما - بالإجماع- بالسبب المباح،فلا بدّ من ثبوت إباحة السبب من الخارج حتّى يثبت له الاستحباب بواسطة دخوله‌في أحد العنوانين،فلا يمكن إثبات إباحة شي‌ء و عدم تحريمه بأنّه يصير ممّا يعان‌به على البرّ،و لو كان كذلك لكان لأدلّة الإعانة و الإبكاء قوّة المعارضة لما دلّ على‌تحريم بعض الأشياء،كالغناء في المراثي و العمل بالملاهي لإجابة المؤمن و نحوذلك.» 📚منبع : رسالة التسامح فی ادلة السنن؛ تراث الشیخ الأعظم، ج 23، ص ۱۵۹ ♦️«أنّ أدلّة المستحبّات لا تقاوم أدلّة المحرمات، خصوصاً التي تكون من مقدماتها؛ فإنّ مرجع أدلّة الاستحباب إلى استحباب إيجاد الشيء بسببه المباح، لا بسببه المحرَّم، أ لا ترى أنّه لا يجوز إدخال السرور في قلب المؤمن و إجابته بالمحرمات، كالزنا و اللواط و الغناء؟» 📚مکاسب، ج 1، ص ۳۰۸ ✅مرحوم شیخ در همین بحث نسبت به وضع مجالس حسینی در زمان خودش درددلِ سوزناکی دارد که خواندنی است. حال اگر شیخ اعظم بعضی از محافل، منابر و مداحی‌های امروز را می‌دید، چه می‌فرمود؟! ✍ #استاد_عندلیب_همدانی @AsnadolMasaeb @andalibhamedani