آه از غمی که تازه شود با غمی دگر... همیشه اولین جمله ای که با تصور آیت الله مصباح به ذهنم میرسد، این است که ایشان هیچوقت خودشان راندیده اند و جز برای خدا نگفتند و ننوشتند... حتی رفتنشان را قرین کردند باشهادت حاج قاسم که تا جای ممکن کمتر دیده شوند و سایه ولایت باشند نه مصباح همیشه تابانی که خود خورشید بودند... کسی که طعم درس اخلاق چهارشنبه های ایشان را درک کرده باشد، تصدیق می کند این خضوع و فنا فعلی ایشان را... برای مثل بنده ای که آیت الله مطهری را ندیده بودم و فقط وصف او را شنیده بودم، آیت الله مصباح یزدی تحقق بخش تمام خصال نیکوی ایشان بود... تمام آن سختی ها و دشواری هایی را که آیت الله مطهری فقط تا قبل از انقلاب تحمل کردند و ما آنها را فقط شنیده بودیم، آیت الله مصباح در طول 40 سال انقلاب امتداد دادند و این مجاهدت ایشان پایان نپذیرفت الا با رحلتشان... چه دشوار است برای مقام معظم رهبری از دست دادن علامه طباطبایی و شهید مطهری با هم آنهم در سالگرد شهادت علمدار انقلاب... از دل مقام معظم رهبری بی خبریم اما حال ظاهر با کلمات امیرالمومنین همخوان است: أَيْنَ إِخْوَانِيَ الَّذِينَ رَكِبُوا الطَّرِيقَ وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ؟ أَيْنَ عَمَّارٌ وَ أَيْنَ ابْنُ التَّيِّهَانِ وَ أَيْنَ ذُو الشَّهَادَتَيْنِ وَ أَيْنَ نُظَرَاؤُهُمْ مِنْ إِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ تَعَاقَدُوا عَلَى الْمَنِيَّةِ وَ أُبْرِدَ بِرُءُوسِهِمْ إِلَى الْفَجَرَةِ؟ 📝 ناصر قیلاوی زاده @shmotahari الگوی همیشه جاوید