🔹پیشواز رمضان از اکنون صدای پای رمضان از رجب به گوش می‌رسد و عاشقانی که برای دیدار هلال رمضان لحظه‌شماری می‌کنند. عاشقانی که عادی زندگی می‌کنند، کسی آن‌ها را نمی‌شناسد؛ همان‌ها که سهمی از دنیا ندارند حتی نزدیکانش نمی‌دانند که آن‌ها چگونه می‌گذرانند! رمضان همان ماهی است که ‌نفس‌های عاشقان در آن به شماره می‌افتد و هنگام دعا با مولای خود، رنگ رخسارشان زرد می‌شود، اشک‌های‌شان مانند باران نم‌نم می‌بارد چون از ریا می‌ترسند؛ هنگام شب صدای‌شان را کسی جز خدا نمی‌شنود و نیت‌شان را کسی جز خدا نمی‌داند. همان حین ریاکارانی هستند که اعمال‌شان را برتر می‌بینند چون فقط خودشان را دیده‌اند، ردپای ریا در سجاده و صدای‌شان موج می‌زند، اما نمی‌دانند که ریاکارند! ولی عاشقان و مخلصان عبادت را در چشم مردم مختصر کرده تا به شبهه ریا مبتلا نشوند و حرف‌شان را کوتاه کرده تا جلب توجه نکنند، موعظه نمی‌کنند تا موعظه بشنوند؛ آن‌ها چنان از ریا و عُجب می‌ترسند که نمی‌خواهند از اعمال‌شان با کسی سخن بگویند. هم‌چنان که زین‌العابدین (ع) در دعای بیستم صحیفه سجادیه می‌فرمایند: «وَ عَبِّدْنِي لَكَ وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِي بِالْعُجْبِ؛ پروردگارا مرا بنده خود قرار ده اما عبادتم را به خودپسندی تباه مکن.» عاشقان عَجَب دنیایی دارند؛ آن‌ها با خدای‌شان عشق می‌کنند نه اینکه به اعمال کم‌شان بنازند. ای کاش همانند عاشقان و مخلصان بکوشیم. ✍ علی کردانی #ادبی #عاشقانه‌های_بندگی https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9