در سوگِ مسئولیت ‏اوایل انقلاب، اغلب مدیران خجالت می‌کشیدند که سمت‌شان ذکرشود و به تواضع و سادگی خود را "مسئول" (کسی که دربرابر سئوالات و مشکلات وظیفه دارد پاسخگو باشد) می‌نامیدند. درجبهه‌ها که باید سنگر "فرماندهی" برای نیروها مشخص می‌شد، این‌سوی کلمه‌ی فرماندهی نوشته می‌شد: "یاحسین" آن سویش می‌نوشتند: "از آنِ تو است" که کامل‌اش بر سردر سنگر می‌شد: "یا حسین فرماندهی از آن تو است" چرا؟ چون حتی دلاوران چون همّت و خرازی و باکری، خجالت می‌کشیدند با لفظ فرمانده شناخته شوند! حالا این را ببینید. جناب "پرویز فتّاح" (رئیس بنیاد مستضعفان) -انگار "خسروپرویز" است!- جای نفس نمی‌دهد به کمترین سئوال ملایم و محترمانه‌ پرسشگری که طبعا نماینده‌ سوالات و وجدان جامعه است. راستی کجای این راه را کج رفتیم که از شیفتگانِ خوش‌اخلاقِ خدمت، از جهان‌آرا با آن نگاهِ سر به زیر و محجوب، از چمران با آن لحنِ مهربان و دلنشین، رسیدیم به این حضراتِ از خودراضی، که اکنون اخلاق خدایگانی یافته و حتی به خبرنگار رسانه‌ای فراگیر که از قضا هم‌جناح خودشان است چنین آمرانه و بی‌ادبانه تحکّم می‌کنند؟ https://eitaa.com/Bayynat