🔰غفلت از محتوای کتاب در ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی 🌱نکته مهمی که بیشتر اوقات در ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی مغفول واقع می‌شود و دلیل تحلیل بالا است، این است که معمولا بیان نمی‌شود که چه نوع کتابی باید مطالعه شود. مثلا آیا مطالعه کتابی که انواع و اقسام انحرافات و تفکرات باطل و گمراه کننده در آن است، برای کسی که اطلاعات کافی در این مسائل ندارد عقلا کار خوبی است. حالا شرعا بماند! 🌱طبیعی است که در هیچ جای دنیا و با هیچ مرام و آیینی کسی نمی‌تواند بپذیرد که مطالعه کتابی که با عقاید آن‌ها در تعارض است و مفسده انگیز است، امری پسندیده باشد؛ هر چند ممکن است که آن عقاید هم باطل باشد، ولی کسانی که همان عقیده باطل در نزدشان حق است و برای آن احترام قائل هستند حاضر نیستند که مطالعه چنین کتابی را ترویج کنند. 🌱یا مثلا آیا پدر و مادر حاضر هستند کتابی برای فرزندشان تهیه کنند که اثرات منفی اخلاقی و عقیدتی در او بگذارد و او را به فساد بکشاند. مگر کتاب غذای روح انسان نیست؟! خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:«فَلْیَنظُر الانسانُ الی طعامِه؛ انسان باید ملاحظه غذایش را داشته باشد.» غذای روح که از غذای جسم مهم‌تر است! ما نباید فقط به این دل خوش کنیم که آمار سرانه مطالعه را بالا ببریم؛ بلکه اول باید مشخص کنیم که چه کتابی قابلیت مطالعه کردن را دارد، بعد از آن در جهت بالا بردن فرهنگ مطالعه اقدام کنیم. هستند افرادی که اهل مطالعه هستند، ولی کتاب‌هایی که می‌خوانند نه به درد دنیا می خورد و نه به درد آخرت و هیچ علم مفیدی را عاید آن‌ها نمی‌کند. آن چه ارزش دارد این است که مطالعه بار علمی و معنوی داشته باشد و در یک کلام بالاخره یک نفعی برای او داشته باشد. اگر هم صرفا جنبه سرگرمی دارد، لا اقل بی ضرر باشد. 🌱از این مطالب هم نباید تلقّی عدم‌ آزادی بیان شود؛ چرا که آزادی محدوده‌ای دارد و بی در و پیکر نیست و مصالح و مفاسد هم باید لحاظ شود. در غیر این صورت طبیعی است که مطالعه نه تنها مفید نخواهد بود، چه بسا اثرات جبران ناپذیری را نیز خواهد داشت. ✍بابک شکورزاده #کتابخوانی 🆔@Cultural_governanc