🌾🌾🌾🌾🌾🌾
🍁اين قدر با بيژن معاشرت نكن ، او يك ولگرد به تمام معناست . من نمى خواستم بيژن را اين جا راهش بدهم ولى از روى خواهرم خجالت مى كشيدم .
ولى من اندرزهاى او را نشنيده گرفتم و باز هم با بيژن نشست و برخاست كردم .
🍁خواهرم نرگس ديگر آن دختر هميشگى نبود. دائم جلوى آينه مى ايستاد و صورتش را بررسى مى كرد صورتش را بزك مى كرد و هر بار موهايش را يك مدل درست مى كرد. لباس هاى عجيبى مى پوشيد و مى گفت : آخرين مد سال است !
🍁گاهى وقتها شب بيدار مى شد و فرياد مى كشيد. او از ديدن فيلم هاى ترسناك عصبى شده بود و هر شب كابوس هاى وحشتناكى مى ديد.
🍁محسن هم اداى هنرپيشه ها را درمى آورد. دائما قدرت بازويش را روى مهدى و نرگس با مشت و لگد به نمايش مى گذاشت . مهدى نيز چادر سياه مادر را مثل شنلى دور گردنش مى بست و به قول خودش سوپر من شده بود!
سرانجام در همان سال نرگس به علت سر به هوايى مردود شد، محسن از پنج درس تجديد آورد و مهدى با معدل دوازده به اجبار قبول شد و از تحصيل در فصل گرما رهايى پيدا كرد. تمام زندگى ما شده بود ماهواره ، مادرم از اين وضع خسته شده بود، چند بار كنارم نشست و گفت :
🍁پسرم اين وسيله ، زندگى ما را به هم زده بهتر نيست از اين خانه ببريش .
و من با پرخاشگرى حرمت مادرى را زير پا مى گذاشتم و مى گفتم : مادر شما كه از اين چيزها سر در نمى آوريد.
🍁و او كه از من توقع نداشت رنجيده خاطر به سراغ كارهايش مى رفت ، گاهى به حرف هايش فكر مى كردم و در دل مى گفتم : اى كاش اين آنتن را برمى داشتم و داخل سطل زباله مى انداختم ، اما نمى شد چون به آن عادت كرده بودم .
🍁بالاخره شب بيدارى هاى من كار دستم داد و آن روز شوم فرا رسيد، ساعت پنج صبح تلويزيون را خاموش كردم و خوابيدم و ساعت نه بيدار شدم و خواب آلود عازم كارگاه شدم . خميازه امانم را بريده بود و تلوتلو مى خوردم كه به كارگاه رسيدم .
🍁استاد عباس متوجه چشم هاى سرخ و ورم كرده من شد و گفت : مثل اينكه حالت خوب نيست بهتره كه بروى خانه و استراحت كنى . اما اگر به خانه مى رفتم مسلما تلويزيون تماشا مى كردم ، گفتم :
🍁نه استاد عباس كار واجب تر است .
و او هم ديگر اصرار نكرد. استاد به من چوب هايى داد تا به اندازه مشخص اره كنم . اره را روشن كردم و چوبها را به ترتيب زير اره گذاشتم . اما حالم خيلى بد بود، سرم گيج مى رفت و ديدگانم بى اختيار بسته مى شد، يك دفعه چشمانم سياهى رفت و بعد دردى سوزناك و عميق روى دستم حس كردم ، ديگر چيزى به ياد ندارم . وقتى چشمهايم را باز كردم خود را روى تخت بيمارستان يافتم در حالى كه دستم درون توده اى از باند پنهان شده بود مادرم كنارم نشسته بود و اشك مى ريخت همان موقع فهميدم چهار انگشت دست راستم زير اره قطع شده .
🍁پشيمانى خيلى دير به انسان ها رو مى آورد.
در همان لحظه تصميم گرفتم آن بيگانه مزاحم را كه جز انحراف كاذب نقش ديگرى نداشت دور بيندازم و اين كار را هم كردم . اوضاع آرام آرام به حال اول برگشت و بيشترين صدمه به خود من وارد شد ولى اين ماجرا درس خوبى به من داد تا ديگر سراغ اين چيزها نروم
✾📚 @Dastan 📚✾