#داستان_آموزنده 🔆امام حسين عليه السلام و مرد فقير عرب بيابانى نيازمند وارد مدينه شد و پرسيد سخيترين و بخشنده ترين شخص در اين شهر كيست ؟ همه امام حسين عليه السلام را نشان دادند. عرب امام حسين عليه السلام را در مسجد در حال نماز ديد و با خواندن قطعه شعر حاجت خود را مطرح كرد. مضمون قطعه شعرى كه وى خواند چنين است : تا حال هر كه به تو اميد بسته نااميد برنگشته است ، هر كس حلقه در تو را حركت داده ، دست خالى از آن در، باز نگشته است . تو بخشنده و مورد اعتمادى و پدرت كشنده مردمان فاسق بود. شما خانواده اگر از اول نبوديد ما گرفتار آتش دوزخ بوديم . او اشعارش را مى خواند و امام در حال نماز بود. چون از نماز فارغ شد و به خانه برگشت ، به غلامش قنبر فرمود: از اموال حجاز چيزى باقى مانده است ؟ غلام عرض كرد: آرى ، چهار هزار دينار موجود است . فرمود: آن پولها را بياور! كسى آمده كه از ما به آن سزاوارتر است . سپس عبايش را از دوش برداشت و پولها را در ميان آن ريخت و عبا را پيچيد مبادا عرب را شرمنده ببيند، دستش را از شكاف در بيرون آورد و به او داد و اين اشعار را سرود: اين دينارها را بگير و بدان كه من از تو پوزش مى خواهم و نيز كه من بر تو دلسوز و مهربانم . اگر امروز حق خود در اختيار داشتم بيشتر از اين كمك مى كردم ، لكن روزگار با دگرگونيش بر ما جفا كرده ، اكنون دست ما خالى و تنگ است . امام عليه السلام با اين اشعار از او عذرخواهى كرد. عرب پولها را گرفت و از روى شوق گريه كرد. امام پرسيد: چرا گريستى شايد احسان ما را كم شمردى ؟ گفت : گريه ام براى اين است كه چگونه اين دستهاى بخشنده را خاك در بر مى گيرد و در زير خاك مى ماند. 📚 بحار: ج 44، ص 190. . 📝از انچه بر دیگران گذشت‌‌، درست زیستن را بیاموزیم°';🕯;'`° #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande