💥تالیف کتاب در بدترین شرایط اجتماعی! از رویدادهاى مهم عصر ملاّ محمّداسماعیل خواجویى، فتنه افغانها در ایران و به ویژه در اصفهان بود. 🔹در سال (1122 هـ .ق.) افغانها به ایران حمله کردند و سیزده سال بعد یعنى در سال (1135 هـ .ق.) کاملاً بر ایران مسلّط شدند. حاکمیت متجاوزان افغان تا سال (1142 هـ .ق.) طول کشید. در این مدتِ بیست و دو ساله بر اثر بى کفایتى زمامداران ایران و درنده خویى متجاوزان، سرزمین ایران در فقر و فلاکت به سر مى برد و همه جا ناامنى و جنایت حاکم بود. این عالم جلیل القدر در متن این بحران، با غم و رنج و بلاى خانمان برانداز افغانها گرفتار بود و هیچ راه نجاتى برایش فراهم نبود. 🔸برخى از عالمان حوزه علمیه اصفهان در فراز و نشیب این حوادث، یا به شهادت رسیدند، یا مفقود الاثر شدند و یا از آن جا براى همیشه کوچ کردند. مراکز علمى و فرهنگى اصفهان توسط مهاجمان ویران گردید و کتابهاى کتابخانه هاى بزرگ این شهر تاریخى به عنوان سوخت در حمامهاى اصفهان به کار گرفته شد. کتابخانه هاى کوچک، یا محبوس ماند و دچار آفت شد یا در زمین و باغچه منازل دفن گردید، یا طعمه زاینده رود شد، یا محراب مساجد از اوراق آن ها پر شد و یا به صورت قاچاق از کشور خارج گردید. 🔻علاّمه خواجویى با وجود این حوادث، با همّت والا موفّق به تحصیل، تدریس و تألیف و پژوهش شد و در کوران آن وقایع مصیبت بار، توانست اثر مهمّى به نام «چهل حدیث» بنگارد. وى در خصوص زمان و مکان تألیف این کتاب تحقیقى چنین مى نویسد: این کتاب را در زمان و مکانى گرد آوردم که دیده ها و دلها پریشان مى گشت و خون مؤمنین ریخته مى شد و عِرض و ناموس مردم هتک مى گردید و اموال و اولاد مردم به غارت و اسیرى مى رفت و دریاى انواع ظلم و ستم موج مى زد و ابرهاى پى در پى ناراحتى ها و غمها سایه افکنده بود، زمان هرج و مرج و فتنه بود، همه مضطرب و ناراحت و فکرها مشغول و مشوّش بود، در چنین حالى بود که این کتاب را تألیف نمودم(۱) 🔺بعد از شکست افغانها، مجدداً اصفهان به یک مرکز علمى تبدیل شد و از نو جان گرفت. یکى از عالمان پرتلاش و علاقه مند در بازسازى این حوزه، ملاّ محمّداسماعیل خواجویى بوده است (۱):احوال و آثار علاّمه #خواجویى، ص 18. #تراجم_علما #سیره_علما ✔️کشکول ناب حوزوی🔻 ✅ @kashkolenab