اشرافیت؛ حاشیه امن چند لایه دشمن -1 ✍ معاویه و عمرو عاص در جنگ خندق دیدند که علی(ع) چگونه پهلوانشان عمرو بن عبد ود را زمین زد. پس، هرگز رویارو نجنگیدند. علی علیه السلام بارها از معاویه خواست تن به تن بجنگد. اطرافیان معاویه گفتند آبرویت رفت، بپذیر! گفت مگر دیوانه ام؟ عمرو عاص یک بارخبط کرد و رو به رو شد. از ترس، برهنه شد تا توانست جان به در ببرد. 🔹اگر فقط امیر مومنان بود با عمرو عاص و معاویه، جنگ یکسره می شد. اما لشکر معاویه موثرتر از هر پهلوان دلیر خود، روی فرماندهان ناهمراه و متنفّذان کارشکن جبهه مقابل حساب کرده بود. امیر مومنان بود و معاویه و عمرو عاص؛ اما چند نفر دیگر هم بودند: ابوموسی اشعری، اشعث بن قیس، زبیر و طلحه. ♦️معاویه به امیر مومنان که نامه می نوشت، "علی پسر ابوطالب" خطاب می کرد. اما به زبیر نوشت "از معاویه پسر ابوسفیان به زبیر امیر مومنان! بیعت من با تو و پس از تو با طلحه است، تا علی خلافت را به دست نگرفته، دست بجنبانید". نطفه شورش دو صحابی پیامبر (ص) با همین وسوسه و دمدمه بسته شد. 🔹مسعودي 3 قرن بعد در مروج الذهب درباره کاخ نشين شدن طلحه و زبير مي نویسد "زبير خانه اي در بصره بنا کرد که اکنون در سال 332 هجري هنوز باقي است و معروف است خانه هايي در مصر، کوفه و اسکندريه بنا کرد. ثروت زبير بعد از مرگ، 50 هزار دينار پول نقد و هزار اسب و هزارها چيز ديگر بود." ♦️مسعودی همچنین می نویسد: "خانه اي که طلحه در کوفه با گچ و آجر و ساج ساخت، هنوز باقي است و به دارالطلحتين معروف است. عايدات روزانه طلحه از املاکش در عراق هزار دينار بود. در سر طويله او هزار اسب بسته بود. پس از مردنش، يک سي و دوم ثروتش، هشتاد و چهار هزار دينار برآورد شد". 🔹گروه خون انقلابیون آلوده به زندگی اشرافی تغییر کرده بود و با امیر مومنان سازگار نبود. به نام عدالت علیه اشرافیت عثمان شوریدند اما بزودی با مروان و ولید که ارکان اشرافیت او بودند، علیه امیر مومنان جبهه تشکیل دادند. امام در جبهه داخلی درگیر شد و دشمن اصلی در حاشیه امن قرار گرفت. ♦️امام به انقلابيون دنياطلب و حريص هشدار داد «نشانه تيرهاي بلايي هستيد که نزديک شده. پس پرهيز کنيد از مستي نعمت و رفاه» (خطبه 151) و «زمانی است که ضربت شمشير بر مومن آسانتر از به دست آوردن يک درهم حلال است. مست مي شويد با غير شراب بلکه از فراواني نعمت و رفاه»(خطبه 187 نهج البلاغه) @IMANI_mohammad