📌 ایران به بدبختی لبنان دچار می شود؟ | نکاتی دربارۀ سهمیه بندی مذهبی دولت (بخش اول) ▪️ بی اغراق، فاجعه‌بارترین سیستم حکومتی‌ای که بشر به خود دیده سیستم «محاصصة» است. محاصصة یعنی تقسیم مناصب حکومتی بر اساس وابستگی‌های قومی و مذهبی. در دنیا، فعلا عراق و لبنان رسما چنین سیستمی دارند و می‌بینیم هر بار هنگام انتخاب روسای سه‌ قوه (یا در لبنان حتی هنگام انتخاب فرمانده ارتش و فرمانده نیروهای امنیت داخلی و رئیس بانک مرکزی و ... که هر کدام باید از طائفه‌ای خاص باشند) چه وضع وحشتناکی به وجود می‌آید: قفل مطلق! ▪️ یک قلم، اینکه ما در لبنان اصطلاح رایجی داریم به عنوان «الشغور الرئاسی» یعنی دورانی که کشور رئیس جمهور ندارد. رئیس جمهوردر لبنان با رأی نمایندگان مجلس، از بین مسیحیان مارونی انتخاب می شود و به دلیل اختلافات خود مارونی ها با هم، و اختلافات مارونی های مختلف با دیگر اقوام و طوایف، گاهی تا سالها نمی توانند رئیس جمهور تازه را طبق ملاک‌های محاصصة انتخاب کنند و کشور بی رئیس‌ جمهور می‌ماند! ▪️ مثلا لبنان در حد فاصل سالهای 2014 تا 2016، حدودا دو سال رئیس جمهور نداشت! الان هم که این متن را می خوانید لبنان رئیس جمهور ندارد و از 9 آبان 1401 که دوران ریاست جمهوری میشل عون تمام شده، نتوانسته اند رئیس جمهوری برای کشور انتخاب کنند! ▪️ سخنانی که این روزها دربارۀ تشکیل دولت جدید می شنویم، بیش از آنکه «سهیم کردن» اقوام و طوایف در سرنوشت کشور باشد (که امر لازمی است)، سهم دهی به اقوام و طوایف، در سمت های دولتی است. این کار خواهی‌نخواهی (و البته یقینا دور از نیت گویندگان آن) کشور را به سمت سیستم محاصصة می‌برد. ▪️ کم کم (و نه به یکباره)، داشتن «سهم» و صندلی در بخش هایی از دولت «سهم» پیروان یک مذهب یا قوم می شود و از آن پس، اگر آن صندلی به قوم دیگری یا مذهب دیگری سپرده شود، گروه نخست به شدت احساس ظلم خواهد کرد. در نتیجه، عملا این تقسیم بندی «سهامی»، تبدیل به سنت جاری در کشور خواهد شد و این، آغاز (ولو ناخواستۀ) سیستم «محاصصة» در ایران خواهد بود. ادامه دارد ...