﷽✍نگرانی آمریکا از حضور نظامی و ماندگار ایران در حیات خلوت ۲۰۰ ساله‌اش (۲) 🔺عبور ونزوئلا از دو شوک اساسی حوزه برق و سوخت و پایداری امنیتی در این کشور و اعتماد جمعی به دولت مرکزی که تلاش دارد خدمات عمومی و رفاهی را به طبقات متوسط و فرودست جامعه ارائه کند، باعث تقویت پایگاه و جایگاه حکومت این کشور شده است. بدون شک اگر نیکلاس مادورو و دولت او میان مردم محبوبیت نداشتند تا این لحظه آمریکایی‌ها چند بار مانند قرن گذشته که ده‌ها کودتا در کشورهای این حوزه انجام دادند، او را نیز به هر طریقی بود از میان برمی داشتند. اما وجود یک پایگاه عمیق مردمی و تفاوتی که مردم ونزوئلا با ۲۰ سال گذشته خودشان احساس می کنند باعث شده که امثال گوایدو که وابستگی‌اش به آمریکا نیاز به بررسی ندارد نتوانند نیروی قابل‌ملاحظه‌ای برای مقابله با مادرو تدارک ببینند. 🔺آنچه مشخص است حضور ایران در ونزوئلا و آمریکای لاتین بسیار فراتر از مشاهده چند تانکر سوخت است‌. همانگونه که آمریکایی‌ها با وجود ۴۰ سال تحریم، تهدید، فشار و تمام اقدامات غیر انسانی و ناجوانمردانه موفق نشدند ایران را در آسیای غربی محدود کرده و در چارچوب مرزهایش نگه دارند حضور یک شریک مطمئن و راهبردی در آمریکای لاتین می‌تواند باعث افزایش قدرت چانه‌زنی ایران در سطح بین‌المللی شود. هنگامی که می‌نویسیم ایران ما از یک ابرقدرت منطقه‌ای تبدیل به یک قدرت جهانی شده، درست از چنین مسائلی صحبت می‌کنیم. 🔺بزرگترین مشکل جمهوری اسلامی ایران برای تبیین این قدرت و جایگاه نبود بدنه کارشناسی و رسانه‌ای قدرتمند است. اگر ایران در طول سال گ‌های گذشته دارای رسانه‌ای قدرتمند و کارشناسان خبره و آشنا به مسائل راهبردی بود، این امور خیلی ساده و آسان توسط مردم پذیرفته شده و برای آنها نهادینه می‌شد. در مورد همین اعزام نفتکش‌ها به ونزوئلا بیشترین بار جنگ روانی و رسانه‌ای با دشمن بر عهده تعداد اندکی از رسانه‌هایی بود که هیچ وابستگی به حاکمیت ندارند و صرفاً گروه‌های میهن‌دوست و دلسوزی بوده که با تولید محتوای مفیدی که داشته‌اند این حرکت بزرگ را اطلاع رسانی کرده و با دشمن به مقابله پرداختند. ‌🔷کانال با تا مواضع و حمایت از و http://eitaa.com/joinchat/2967404544C78b06dcbee