صغحه سفید و سیاه عاشورا
از بالیدن تا نالیدن.
عاشورا تفسیر و نمایشگاهی از دو ایدئولوژی، و دو جریان متفاوت از اسلام است.در سویی اسلام محمدی(ص) و در سویی دیگر اسلام اموی، در سویی اسلام علوی و درسویی دیگر اسلام ابوسفیانی.
و عاشورا جنگ بین اسلام و کفرنبود بلکه جنگ ببن اسلام حقیقی و اسلام دروغینی بودکه اگر به خوبی آن را نشناسیم،فهمی از راه حق نبرده ایم و به جای آنکه به صفحه سفید عاشورا ببالیم، تنها در صفحه سیاه آن می نالیم.
از این رو تجلی عاشورا را باید دو صفحه دید.
¤صفحه سیاه: که در آن حسین و یارانش مظلومانه به شهادت می رسند.صحنه ای مملو از جنایت ها،حماقت و شرارت های و ظلم و ستم دستگاه بنی امیه علیه خاندان راستین نبوت که در تاریخ مانند آن نیست.
¤صفحه سفید:که نمایشگاهی از عزت و عظمت و شهامت و زیبایی ها و به کلام حضرت زینب (س) ((ما رایتُ الا جمیلا)).
استاد مطهری در تفسیرصفحه سفید عاشورا می فرمایند:تجلی حقیقت و انسانیت است. تجلی حق پرستی.صفحه ای که بشریت به خودش می بالد.))
درس آموزی عاشورا را باید در همین صفحه درک نمود چراکه حسین علیه السلام هرچند در صفحه سیاه کشته می شود، سرش بریده و به نیزه می رود اما او در صفحه سفید برای همیشه تاریخ زنده ماندچرا که غیرت و عزت و شرافت انسانی را تا ابد برای جهانیان به یادگار گذاشت.
آری بزرگترین درس ها عاشورا را باید در این صفحه دید، درس عدالت خواهی،مبارزه با ظلم و ستم،آزادی خواهی،حق طلبی و دفاع از اسلام علوی
و اگرتنها درصفحه سیاه عاشورا بمانیم صغحه سفید آن را درک نکنیم تنها در شور عاشورا گرفتار شده ایم بی آنکه از شعور عاشورا فهمی برده باشیم
یک معلم