#تشرفات (قسمت دوم)
شبی از شبهای چهارشنبه که مشرف شدم، هنگام برگشتن مقداری از شب گذشته بود و آبی که خادم مسجد برای زوار تهیه می کرد تمام شده بود. خیلی تشنه شدم شب هم تاریک بود، با همه ی اینها رو به مسجد کوفه گذاشتم و چون مرکبی هم پیدا نمی شد، تاریکی شب و وحشت از دزد و راهزن از یک طرف و زحمت پیاده روی از طرف دیگر، دست به دست هم دادند و با تشنگی و عطش مرا از پا در آوردند. لذا بین راه نشستم و به آن عین الحیاه (چشمه آب حیات) متوسل شدم و عرضه داشتم: یا حجه ابن الحسن ادرکنی. ناگاه دیدم عربی مقابل من ایستاده اند و سلام کردند و به زبان عربی متداول در نجف اشرف فرمود: "مِن مَسجد سَهله تَجی سَیدنَا، تُریدُ تَرویج بِالمَسجدِ الکوفه؟"
✨💫✨
«از مسجد سهله آمده ای و می خواهی به مسجد کوفه بروی؟» با کمال بی حالی و ضعف عرض کردم: بلی. فرمودند: قُم(برخیز) و دست مرا گرفتند و از جایم بلندم کردند. عرض کردم: اَنا عَطشان مَا اَقدِرُ اَمشی؛ «من تشنه هستم و نمی توانم راه بروم.» فرمودند:" خُذ هِذِه التَمرات؛ «این خرما ها را بگیر.» سه دانه خرما به من دادند و فرمودند: این ها را بخور. من تعجب کردم و با خود گفتم: خرما خوردن با عطش چه مناسبتی دارد؟ ایشان به اصرار فرمودند: خُذ اکل: بگیر و بخور. من ترسیدم که تمرّد کنم، با خود گفتم: هر چه امشب به سرم بیاید خیر است. یکی از آن خرماها را به دهان گذاشتم دیدم بسیار معطر است و چون از گلویم پایین رفت انبساط و انشراح قلبی به من دست داد که گفتنی نیست و فوراً عطش و التهابم کم شد.
✨💫✨
دومی را خوردم، دیدم عطرش از اولی زیادتر و انشراح قلب و خنکی آن بیشتر است. تا اینکه سه دانه خرما را خوردم، دیدم عطشم کامل رفع شد. عجیب تر آن که خرماها هسته نداشتند و تا آن وقت چنان خرمایی ندیده و نخورده بودم. بعد هم با ایشان به راه افتادم و چند قدمی برداشتیم. فرمودند: هذا المسجد! این مسجد کوفه است. من متوجه در مسجد شدم، دیدم مسجد شریف کوفه است و از طرفی ملتفت پهلویم شدم با کمال تعجب دیدم آن مرد عرب نیستند. و از آن وقت تاکنون تشنه نشده ام. معلوم می شود مرد عرب خود آن سرور و یا یکی از ملازمین درگاه حضرتشان بوده است.
📗ملاقات با امام زمان در کربلا ص ٢٢٧
📗عبقری الحسان ج١ ص١٩٢
🌹اللهم ارنی الطلعة الرشیدة
🎋🎋🦋🎋🎋🎋
✨ @Lootfakhooda ✨