بسم الله الرحمن الرحیم از خانه وقتی که سفر کردی شبانه هی می کشید از قلب من آتش زبانه ای روشنای هر شب حیدر،عزیزم بی تو چه سرد است و چه تاریک است خانه مهمان پیغمبر شدی رفتی پس از تو من ماندم و نامردهای این زمانه با تو شبیه کوه بودم بی تو امّا صد کوه از داغ تو دارم روی شانه تنها قرار بی قراری های زینب دُردانه ات بعد از تو می گیرد بهانه وقتی که مسکینی به پشت در می آید با گریه اول از تو می گیرد نشانه زهرای من ای کاش می بردی مرا هم از خانه وقتی که سفر کردی شبانه https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9