_ همه اهل مشهد دلشون الان اینجاست، اونوقت من بذارم برم؟ +آخه همه که تازه داماد نیستن، همه که شب خطبه عقدشون نیست، همه که نوعروس منتظر توی خونه ندارن. _شاید... اما همه غیرت دارن. می‌برم و اگر امشب اتفاقی برای کسی توی حرم بیافته، فردا چه جور روم میشه بیام زیارت و بگم آقا اومدم خطبه خوندم و رفتم؟ مگه می‌شد؟ خطبه‌ی عثد نخوندیم، اما اگر هم می‌خوندیم فرداروز همون عروس نو نمی‌گفت غیرتت کجا بود که توی اون هیاهو کارت رو انجام دادی و مولامون و زوارش رو تنها گذاشتی و خانه اومدی؟ ها؟ چی جواب باید می‌دادم برار؟ + چه غیرتی! _ موندن اگه اسمش غیرت هم نباشه، تنها گذاشتن مولا بی‌غیرتیه...دوستی اولاد رسول خدا این نیست که فقط واسه عزاداری‌شون علم به دوش بگیری و نذری بدی. وقتی صحن و سرا و حرم‌مولا و جون زوارش در خطره، وقتی حرف روحانی و علما ایستادنه، من هم باید خودی نشون بدم. نشیم عینهو اهل کوفه که امامشون رو تنها گذاشتن. عینهو یاران امام حسین تو کربلا بمونیم کنار مولامون ... [ اوسنه‌ی گوهرشاد؛ سعید تشکری ]