✅ معنای اعتراف به گناه - ۲ اِلهي اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْكَ بِذلِكَ وَ ... اِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجَلي وَ لَمْ يُدْنِني مِنْكَ عَمَلي فَقَدْ جَعَلْتُ الإقْرارَ بالذَّنْبِ اِلَيْكَ وَسيلَتي؛ خداوندا، اگر تو مرا عفو كنى، پس چه كسى سزاوارتر از تو به اين كار است، و اگر مرگ من فرا رسد و عمل من نتواند مرا به تو نزديك گرداند، من اقرار به گناهان را وسيله خودم به سوى تو قرار مى‌دهم. آیت الله مصباح : 🔸️برخى ديگر گفته‌اند: «حَسَناتُ الاَبْرارِ سَيِّئاتُ الْمُقَرَّبينَ» یعنی گرچه کار آنان برای کسانی که معرفتشان عالی نیست، گناه نیست، لکن براى كسانى كه داراى معرفت عالى هستند گناه بزرگى شمرده مى‌شود. 🔹️برخى ديگر گفته‌اند: «اولياى الهى عملی را از خودشان نمى‌بينند و مى‌گويند: اگر خداوند دست مرا نگيرد به پست‌ترين دركات سقوط خواهم كرد». پس مى‌گويد: خدايا، من صرف‌نظر از آن‌چه كه تو داده‌اى همان ظرف خالى هستم كه فاقد هدايت است. انسان باید به تدريج بفهمد كه از خود هيچ ندارد و اين فهم خود را به صورت‌هاى مختلف ابراز كند. گريه كند، اشكش جارى شود. نتيجه چنين عبوديتى، ربوبیت است؛ لذا اولياى الهى با توجّه به ظرف خالى وجود خويش كه منشأ همه فسادها و سقوط به دركات است چنين مناجات‌ها و تعبيراتى داشته‌اند. شايد پاسخ اخير، عميق‌ترین پاسخ باشد. 📚 شکوه نجوا ، صفحه ۵۶ و ۵۷ #شرح_مناجات_شعبانیه ۱۲