7⃣قسمت هفتم: شهید مدافع حرم#حـــامد جــوانے ➖یک دیداربا#حضرت اقا و یک دنیا خاطره➖ 26 آبان 94، تولد 25 سالگی حامد بود؛ ‌ روزی که خانواده‌اش قرار گذاشته بودند سرمزارش در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز جمع شوند و میلادش را جشن بگیرند. اما این بار حامد برای خانواده‌اش یک هدیه #ویژه داشت؛ ملاقاتی به یادماندنی که پدر حامد درباره‌اش به ما می‌گوید:« دو روز قبل از #تولد حامد به ما خبر دادند که باید به تهران برویم و سعادت دیدار خصوصی با #حضرت آقا نصیب ما شده است. ما هم همگی به #بیت رفتیم، نماز ظهر را با حضرت #آقا خواندیم و بعد از نماز ایشان برای ما درباره #مدافعان حرم صحبت کردند و فرمودند: 🌺 مردم ما قدر این شهدای مدافع حرم را 10-20 سال دیگر می‌فهمند. الان نمی‌دانند که وجود اینها چقدر مهم است و چطور امنیت رابه کشور ما آورده‌اند. نمی‌دانند که اینها نظام و اسلام را حفظ کرده‌اند.🌺 بعد وقتی می خواستند با ما صحبت کنند، گفتند شما #آذری هستید، با من آذری صحبت کنید. خودشان هم از آن به بعد با ما به زبان آذری صحبت کردند. » حالا نوبت مادر حامد است که خاطره این دیدار را برای ما زنده کند :« موقع خداحافظی من برگشتم به سمت #آقا گفتم : حاج آقا می‌شود من از شمایک خواهشی بکنم؟ حضرت آقا هم گفتند: 🌺شما خواهش نکنید...شما مادر شهید هستید، شما امر بفرمایید. 🌺 من هم گفتم : آقا من می‌خواهم این #انگشتری که در دست شماست، روز قیامت من را شفاعت بکند. ایشان هم همانجا #انگشترشان را از انگشت درآوردند و به من دادند. بعد هم یک انگشتر دیگر به امیر پسر بزرگم دادند و همانجا نوه کوچک مان علی را که آن موقع 5 ماهه بود در آغوش گرفتند. ما گفتیم آقا:حامد در وصیت نامه اش نوشته تنها دلخوشی من علی است، موقعی علی بزرگ شد به او بگویید که عمویت در جهت دفاع از حرم حضرت زینب(س) رفته و شهید شده و بگذارید افتخار بکند. حضرت آقا این را که شنیدند، یک انگشتر هم به علی یادگاری دادند و فرمودند این انگشتر را نگهدارید وقتی علی بزرگ شد به او بدهید تا همیشه یاد عموی شهیدش باشد. »... ⬅ادامه دارد...