ﻳﻚ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﻳﺞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﺎﺷﻰ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ، ﺩﺭ ﺷﻬﺮ «ﻣﺮﻭ» ﻣﺮﺩﻯ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﻛﺎﺗﺐ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ. ﻭﻯ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻡ. ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ «ﻏﺮﻳﻢ» ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻛﺮﺩ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﺟﺰ ﺑﻔﺮﺳﺖ. ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﺭﻭﺡ ﻧﻮﺑﺨﺘﻰ ﻫﺴﺖ. ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻯ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﻯ. ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺟﺪﺍ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺘﻮ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻛﻪ: ﻣﻦ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺎﺑﺪ ﺑﻦ ﻳﻌﻠﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﻛﻠﺜﻮﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻡ. ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: «ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﺫﻣﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ! ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﺁﻥ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﻭﺟﻮﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻯ ﺑﺎ ﺑﻮ- ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺍﺳﺪﻯ ﻣﻘﻴﻢ ﺭﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻦ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺯﺍﺩ ﺁﻥ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺷﻚ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺳﺎﺧﺖ. ﺭﺍﻭﻯ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺧﺒﺮ ﻓﻮﺕ ﺣﺎﺟﺰ ﺭﺳﻴﺪ. ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﮒ ﺣﺎﺟﺰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺷﺪ. ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﺒﺎﺵ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺟﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺍﺳﺪﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻦ. ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﺰ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺩ (ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﺟﺰ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﺋﻰ). ﻭ ﻫﻢ ﺭﺍﻭﻧﺪﻯ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﻳﺞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺗﻤﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﻰ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﺴﻜﺮ ﺭﻓﺘﻢ، ﻳﻚ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩ. ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻴﺪﻡ، ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻠﻔﺘﻰ ﻳﺎ ﺟﻮﺍﻧﻰ (ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻭﻯ ﺍﺳﺖ) ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺪه! ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﺲ ﺑﺪﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺳﻰ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺳﺒﺰﻯ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻳﻚ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻯ. ﭘﺲ ﻣﻦ ﭘﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ. ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻃﺒﺎﺥ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻌﻴﺸﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻤﻦ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﺭﺍﺷﺪ ﺭﻓﺘﻢ، ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﺰﺩ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﻌﻴﺪ (ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﺎﺋﺐ ﺣﻀﺮﺕ) ﺭﻓﺘﻢ. ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺪﺭ ﺷﻬﺮ ﺭﺳﻴﺪﻡ، ﻣﺮﺩﻯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ. ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻛﻴﺴﻪ ﺳﻔﻴﺪﻯ ﺑﻤﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻧﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻃﺒﺎخ! 🕋مهدی موعود ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) - ترجمه جلد سیزدهم از بحارالانوار-۴۳۳ #مهدی_موعود_بحارالانوار @Montazeranezohour