...ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﻟﻢ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻢ. ﺑﻪ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﻭ ﺑﺪﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﻰ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ، ﻭﻟﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻓﻘﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻯ، ﺍﺯ ﻏﺮﻓﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﺮﺳﻢ. ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻓﻮﺭﺍ ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻓﻘﺎﻳﺖ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﺋﻰ؟ ﮔﻔﺖ: ﺑﺘﻮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ (ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻧﺎﻡ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﺒﺮﺩ) ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﺷﺮﻛﺎﺀ ﺧﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻜﻦ ﻭ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﻨﻤﺎ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻓﻖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﮔیر! ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ. ﺍﺯ ﻫﻴﺒﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺪﻟﻢ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﻜﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍست! ﻭﻟﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﻣﻘﺼﻮﺩﺕ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ  ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮔﻔﺖ: ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﺷﺮﻳﻚ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﻌﻠﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮﺋﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﻧﺰﺩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻌﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮔﺸﺘﻢ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﺳﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﺗﻮ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ (ﻉ) ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻫﺴﺘﻰ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺧﺎﺩﻣﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻡ، ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺮﺩﻡ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﺋﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﻣﻴﭙﺮﺳﻢ، ﻟﺬﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻗسم! ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ؟ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩر! نه! ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﻳﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ، ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ (ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﻯ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ) ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻤﻦ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﻣﻴﺒﺎﺷﻰ. ﺭﺍﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ (ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻏﺴﺎﻧﻰ) ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺤﺞ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺳﻰ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺤﺞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻠﱠﻪ ﺑﺮﻭﻡ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﻕ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﺂﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻡ. ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﺑﺪﻟﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﻜﻨﺪ ﻣﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻉ) ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﻩ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﻜﻪ ﺷﺶ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺬﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻡ، ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮ ﺯﻥ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺴﺎﺩﺍﺕ ﺫﺭﻳﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ (ﻉ) ﺑﺪﻫﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ  ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻡ، ﺛﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻴﺮ ﺯﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻳﻦ ﺩﻩ ﺩﺭﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ... 🕋مهدی موعود ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) - ترجمه جلد سیزدهم از بحارالانوار-۵۵۰ #مهدی_موعود_بحارالانوار @Montazeranezohour