بندهای اول تا سوم نکات خاصی ندارند و این همان قطعنامه 1701 است که موضع لبنان نیز می‌باشد. هر چند ورود ارتش لبنان به خط زدنِ حزب‌الله، می‌تواند پنجره‌هایی را به روی جنگ داخلی باز کند. بند چهارم، خطراتی دارد. رژیم تلاش داشت تا به نوعی روس ها یا خود دولت اسد وارد خط شود که فعلاً ناموفق بوده و اکنون تلاش دارد با استقرار و حمایت از ارتش لبنان، این کار توسط آنها صورت پذیرد. اما دو بند اصلی خطرناک: بند «حق دفاع از خود»، کاملاً مبهم است. تفسیر و تحلیلی که لبنانی‌ها از این بند دارند این است که رژیم به دنبال کسب حق آزادی عمل کامل است تا هر وقت که دلش خواست، به بهانه دفاع از خود، به لبنان یورش برد. در بند کمیته نظارت نیز ابهامات فوق‌العاده زیادی وجود دارد چه از حیث ماهیت، سازوکار، میزان اختیارات، ابزارها و ... . بخشی از پاسخ لبنان، به پرسش از این بند اختصاص دارد. لبنان با حضور دو نماینده از آمریکا و فرانسه مشکلی ندارد اما حضور سه کشور دیگر را نمی‌پذیرد. نگاه خوش بینانه به حل این معضل این است که آلمان با توجه به حضور در یونیفل مسئله ای ندارد و انگلیس نیز به دلیل خطرات ناشی از درگیری‌های مرزی و عدم تمایل آمریکا به ورود جدی لندن به معادلات منطقه‌ای، این دو کشور حضور نداشته باشند. اما کمیته نظارت خطرات زیادی دارد؛ هم از این حیث که مواضعشان به رژیم نزدیک‌تر است و احتمالا دشمن به دنبال تشکیل یونیفل هوایی توسط کشورهای کمیته نظارت مانند یونیفل دریایی باشد، هم از حیث اختیارات که می‌توان گفت عملاً اختیارات شورای امنیت به این کمیته منتقل شده و هم از این حیث که سازوکار عمل آن بر اساس داده‌ها و اطلاعات دریافتی از اسرائیل است. مسئله یونیفل هوایی نیز جدی است و احتمالاً قرار است نظارت هوایی بر عهده کشورهایی مانند فرانسه، بریتانیا و آلمان علی الخصوص با استفاده از ظرفیت پایگاه آکروتیری قبرس باشد. این مسئله برای دشمن راهبردی است زیرا می‌داند تنها راه ممانعت از بازسازی حزب الله، نظارت هوایی است لذا با بند «حق دفاع» اصل فوق را قانونی کرده و سازوکار اجرایی نیز آن در کمیته نظارت انجام می‌شود. @Muhallel