‍ ✨🍃🍂🌺🍃🍂🍀🍃 🍃🍂🍀🍃🍂 🍂🌺🍂 🍀 🍂 🌺 💝اکسیر عشق یک مرغ خانگی تا زمانی که تنهاست بال هایش را روی پشتِ خود جمع می کند، آرام می خرامد، گردن می کشد تا کرمکی بیابد و از آن استفاده نماید، از مختصر صدایی فرار می کند، در مقابل کودکی ضعیف هم از خود مقاومت نشان نمی دهد. اما همین مرغ هنگامی که جوحه دار شد، عشق و محبت در کانون هستی اش خانه نمود، احوالش دگرگون می گردد، بال های بر پشت جمع شده را، به علامت آمادگی برای دفاع پایین می اندازد، حالتِ جنگی به خود می گیرد، حتی آهنگِ فریادش قوی تر و شجاع تر می گردد. قبلا به احتمال خطری فرار می کرد، اما اکنون به احتمال خطر برای جوجه هایش حمله می کند، دلیرانه یورش می برد. این محبت و عشق است که مرغ ترسو را به صورتِ حیوانی دلیر جلوه گر می سازد. براستی ! عشق و محبت، سنگین و تنبل را چالاک و زرنگ و حتی از کودن، تیزهوش می سازد. اثر عشق و محبت، مرغ خودخواه را که فقط به خود می اندیشد که دانه ای جمع کند و خود را محافظت نماید، به صورت موجودی سخی در می آورد که چون دانه ای پیدا کرد، جوجه ها را آواز دهد و محصولِ زحمتش را بر کفِ آنان ریزد. آری ! عشق و محبت، انسان را هم از خودی و خودپرستی بیرون می برد، چرا که خودپرستی، محدودیت و حصار است. به همین جهت عشق و محبت یک عامل بزرگ اخلاقی و تربیتی است، مشروط به این که خوب هدایت شود و به طور صحیح مورد استفاده واقع گردد. ✍تهیه، ویرایش و تلخیص : حسین محدثی https://t.me/HMohaddessi https://eitaa.com/Mypoemsandheartnotesmohaddesi 🍀 🌺🍂 🍂🍀🍂 🍃🍂🌺🍃🍂 ✨🍃🍂🍀🍃🍂🌺🍃