گفت: طرف بالا منبر بود، نفهمیدیم مُرد و افتاد یا افتاد و مُرد...( بَغْتَةً) قَالُوا : آنجاست که میگویند: يَا حَسْرَتَنَا : ای وای بر ما... ای دریغ و درد... عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا : نسبت به اون چه که کوتاهی کردیم... در این عمر کوتاه چه کوتاهی ها... يَا حَسْرَتَنَا : ای وای بر ما... یعنی خانه خراب شدیم.چرا؟! عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا : به خاطر کوتاهی هایی که کردیم... وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَى ظُهُورِهِمْ : و این در حالی است که آنها بر دوش خود دارند بارهای سنگینشان... (ادامه دارد...) ........................... استاد رنجبر/تفسیرگزیده/سوره انعام/صفحه 131 @naghmehasemani