🌹🍃
یک دوستے داشتم
#پلوے غذایش را
#خالے مے خورد؛
#گوشت و
#مرغش را مے گذاشت آخر ڪار، مے گفت:
مے خواهم
#خوشمزگے اش بماند زیر زبانم.
همیشه هم پلو را ڪه مے خورد سیر
مے شد، گوشت و
#مرغ غذا میماند گوشه ے بشقابش، نه از خوردن آن پلو لذت مے برد، نه دیگر ولعے داشت براے خوردن گوشت و مرغش، براے جاهاے
#خوشمزه ے غذا…
زندگے هم همینجورے ست. گاهے شرایط ناجور زندگے را
#تحمل مے ڪنیم، و لحظه هاے خوبش را مے گذاریم براے بعد؛ براے روزے ڪه
#مشڪلات تمام شود.
هیچ
#ڪداممان زندگے در لحظه را بلد نیستیم...
همه ے
#خوشے ها را حواله مے ڪنیم براے فرداها، براے روزے ڪه قرار است دیگر
#مشڪلے نباشد؛
غافل از اینڪه زندگے، دست و
#پنجه نرم ڪردن با همین مشڪلات است.
یڪ روزے به خودمان مے آییم، مے بینیم یک
#عمر در حال خوردن پلوے خالے زندگے مان بوده ایم و گوشت و مرغ لحظه ها، دست نخورده مانده گوشه ے بشقاب؛ دیگر نه حالے هست، نه
#میل و
#حوصله ایی…