در ماجرای لقمان و اربابش آمده است که چون ارباب قاچ‌های خربزۀ تلخ را یکی پس از دیگری به لقمان می‌داد، او با لذت و شیرینی تمام می‌خورد. چون ارباب قاچ آخر را خود به دهان گذاشت و دید چون زهر تلخ است، از لقمان پرسید: تو چگونه این خربزه را چون شهد و شکر خوردی و شکایت نکردی؟ لقمان پاسخ داد: گفت از آن دست نعمت‌بخش تو  خورده‌ام چندان که از شرمم دوتو لذتی دست شکربخش تو داشت کاندر این بطیخ تلخی کی گذاشت انسان نیز می‌تواند در مسیر سلوک خویش به جایی برسد که هر سختی ناگوار زندگی‌ در کامش شهدِ شیرین و گوارا باشد. چنین مرحله‌ای، مقام رضاست  که مقامی دوسویه است؛ یعنی هنگامی که انسان به مقام رضا گام نهاد، رضای خداوند نیز به صحنه می‌آید و «تَرَاضِی» یعنی رضایت دوسویه حاصل می‌شود: «رَضِيَ اللهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» خداوند از آنان خشنود است و آنان از او خشنودند. #رجب #رحمت @Quranahlebayt