✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#توحید_در_زندگی»
روز سه‌شنبه ١۴٠٢/١٢/٢٩
✍️ مناسبت روز: امروز هشتمين روز از ماه مبارک رمضان «#ماه_بهار_قرآن» است و انشاالله طبق روزهای قبل به تبیین یکی دیگر از آیات قرآن کریم با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛
✅ جزء ٨، سوره انعام، آیه ١۶٢
«قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُكِی وَمَحْيَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ»
خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید: «بگو ای پیامبر؛ همانا نماز من و عبادات و مناسک من و زندگى من و مرگ من (فقط) براى خداوند، پروردگار جهانيان است» (به عبارت دیگر همۀ افعال فردی و اجتماعی ام را فقط به خاطر خدا و در جهت رضایت او انجام می دهم)؛
✍️ در ابتدای این مبحث به یک حدیث تربیتی از امام باقر (ع) اشاره می‌کنیم که حضرت فرمودند: «چون کودک سه ساله شود، هفت بار بخواند: «لا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»؛ بعد او را واگذار تا به سه سال و هفت ماه و بیست روز برسد؛ سپس هفت بار بگوید: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»؛ و بعد تا چهار سالگی او را واگذار و چون چهار سالش تمام شد، هفت بار بگوید: «صلی الله علی محمد و آل محمد» و سپس رها شود تا در پنج سالگی که به او دست راست و چپ را تعلیم داده و چون یاد گرفت، باید او را رو به قبله وادار به سجده کرد و باز او را واگذار تا شش ساله شود؛ پس به او گویند که نماز بخواند و رکوع و سجود بیآموزد تا هفت سالش شود و در این سن، دست و صورت را بشوید و وضو بگیرد و بعد به نماز بایستد...» (من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۲۸۱)
❓حالا به نظر شما آنچه از تأمل در این روایت برای جهت دهی به مسیر زندگی
انسان به دست میآید، چیست؟
اینکه دقیقاً امام می‌فرمایند که کودک در چه زمانی و در چه سنی و به چه شکلی با مباحث اعتقادی آشنا شود، خیلی مهم است! اما متأسفانه بی‌اطلاعی و بی‌توجهی به این نکته تربیتی، اشتباه بزرگ بسیاری از پدر و مادرهای مذهبی و مکتبی ما در قبال فرزندانشان است و چه‌بسا که در این مسیر، دچار افراط و تفریط می‌شوند!
آنچه مسلم است آشنایی کودکان از سنین پایین با ادبیات توحیدی در آینده زندگی آنها بسیار اهمیت دارد و این روایت به ما یاد می‌دهد که چگونه با کودکان تمرین دین‌داری کنیم تا همانطور که کودک ما وقتی می‌خواهد راه رفتن بیاموزد، ابتدا خود را روی زمین می‌کشد؛ بعد شروع به چهار دست و پا راه رفتن می‌کند؛ در مرحله بعدی کم کم توانایی ایستادن پیدا کرده و سپس چند قدم به سمت پدر و مادر حرکت می‌کند و پس از طی تمام این مراحل، بالاخره کودک راه رفته و می‌دود؛ همانطور هم در دایرهٔ فراگیری مباحث توحیدی قرار گیرد و از کودکی، دین در ذهن و روح او شکل گرفته تا در آینده در زندگی فردی و اجتماعی، نقش خود را به درستی ایفا نماید؛
البته نباید فراموش کنیم که فهم کودکان در آن دوران صرفاً عینی است و مباحث توحیدی، انتزاعی و ذهنی و عقلی است لذا اگر بخواهید در آن زمان برای کودکان توضیح دهید، اساساً توانایی درک مباحث توحیدی را ندارند! به همین دلیل صرفاً به الفاظ توحیدی بسنده کرده و برای جذاب شدن کودک به این آموزش، می‌بایست از جوایز عینی برای کودک استفاده شود؛ مثلاً بابت اینکه سوره توحید را یاد بگیرد، یک اسباب بازی زیبا به او هدیه بدهیم؛ اما پس از رسیدن به ایام نوجوانی، کم‌کم او را با مفاهیم توحیدی نیز آشنا کنیم تا بالاخره در ابتدای جوانی تمامی اعمال فردی و اجتماعی او با نگاه توحیدی شکل گیرد و در این دوران زندگی علاوه بر توحید ذهنی و فکری به توحید در افعال و رفتار برسد؛ چرا که اگر فردی، خداوند عالم را فقط در ذهن خود، رب و خالق و قادر و مدیر و مدبر و کارساز و نگهبان و همه کاره عالم بداند اما توحید او در حیطه عملی زندگی فردی و اجتماعیش تبلور پیدا نکند، هیچ فایده‌ای برای او ندارد!
لذا خداوند در آیه ١۶٢ سوره انعام فرموده: «إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُكِی وَمَحْيَایَ وَ مَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» یعنی توحید نه تنها باید در عبادت و مسائل فردی همچون نماز جریان داشته باشد، بلکه باید به تمام زندگی اجتماعی و مدیریتی و حاکمیتی انسان نیز جهت دهد...
https://eitaa.com/ROOZBARG
ادامه دارد 👇