🔸ادامه 👇 ❕همینطور اسلام پیروان خود را دعوت به خوشی شادی می کند ، نه ناراحتی و افسردگی ، چنان که امام باقر عليه السلام فرمود ؛ « خداوند عزّوجلّ كسى را كه در ميان جمعى شوخى و بذله گويى كند دوست دارد، به شرط آن كه ناسزاگويى نباشد. » 📚الکافی ج 2 ص 663 ❕ امام صادق عليه السلام به يونس شيبانى فرمود ؛ « با يكديگر شوخى هم مى‏ كنيد؟ عرض كردم: كم. فرمود: اين‏گونه نكنيد؛ زيرا شوخى از خوشخويى است و تو بدان وسيله برادرت را شاد مى‏ سازى. رسول خدا براى اين كه كسى را شاد كند، با او شوخى مى ‏كرد. » 📚الکافی ج 2 ص 663 👌معمّر بن خلّاد می گوید از حضرت ابوالحسن (امام كاظم) عليه السلام پرسيدم و گفتم: فردى با عدّه ‏اى مى‏نشيند و با هم مى‏ گويند و شوخى مى‏ كنند و مى‏ خندند، فرمود: اگر چيزى نباشد اشكالى ندارد به گمانم مقصود حضرت [از: اگر چيزى نباشد] ناسزاگويى بود ، سپس فرمود ؛ « باديه‏ نشينى بود كه نزد رسول خدا مى‏ آمد و براى آن حضرت هديه مى‏ آورد و همان جا مى ‏گفت: پول هديه ما را بده و رسول خدا مى‏ خنديد. آن حضرت هرگاه اندوهگين مى‏ شد، مى‏ فرمود: آن باديه ‏نشين چه مى ‏كند؟ كاش نزد ما مى ‏آمد » 📚وسائل الشیعه ج 12 ص 112 ❕نتیجه آنکه بر خلاف ادعای شبهه افکن ، اسلام پیروان خود را دعوت به امید و آرزو و حیات و زندگی و شادی و خوشی می کند ، نه افسردکی و وحشت از حیات و زندگی و آنچه که از دیوان منسوب به علی علیه السلام هم مورد استناد معاند قرار گرفت ، از سه جهت با اشکال مواجه است ؛ 1⃣بر خلاف آموزه های اسلام و روایات مسلم اهل بیت علیهم السلام است که در بالا توضیح آن گذشت . 2⃣انتساب تمام اشعار کتاب دیوان به علی علیه السلام قطعی نیست ، چنان که علامه مجلسی می گوید ؛ « حکم به صحت جمیع آنچه در آن کتاب آمده است مشکل است » 📚بحار الانوار ج 1 ص 42 3⃣فراز مذکور از دیوان هم بدون هیچ گونه سلسله سندی نقل شده است و به اصطلاح مرسل و بدون سند است که روشن است چنین نقلی قابل استناد نمی باشد . #پرسمان_اعتقادی @Rahnamye_Behesht #سایت_ما ipasookh.ir