🔸ادامه 👇
3⃣در ادامه در کتاب فرهنگ فقه آمده است ؛
« اخباريان، دستيابى به احكام شرعى را از راه گمان (ظنّ)، حرام و تنها راه تحصيل احكام را علم و اطمينان مى دانند، در حالى كه اصوليان، ظنّ را نيز همچون علم، حجّت و معتبر مى دانند. »
📚فرهنگ فقه ، ج 1 ص 304
👌می گوید اصولیون به ظن عمل می کنند ، به خلاف اخباریون ، در حالی که اصولیون به مطلق ظن عمل نمی کنند ، بلکه ظنی را معتبر می دانند که از ناحیه شارع ، عمل به آن جایز شمرده باشد ، مانند عمل به خبر واحد راوی ثقه ، و عموما مقصود اصولیون از حجیت ظن ، خلاصه می شود در عمل به خبر واحد و راوی ثقه ، چنان که در همان کتاب آمده است ؛
« هرگاه دليلى قطعى بر اعتبار ظنّى دلالت كند، مانند ظن حاصل از خبر واحد، آن ظن به عنوان راهى براى دستيابى به احكام شرعى، حجّت و عمل به مقتضاى آن جايز خواهد بود. در اين صورت عمل به مقتضاى ظن- به جهت وجود دليل قطعى بر اعتبار آن نزد شارع- در حقيقت، عمل به قطع و يقين است نه ظن »
📚فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج5، ص: 269
❕اخباریون نیز عمل به ظن به معنای ظن خاص و اجازه داده شده از سوی شارع را ، جایز می شمارند ، و به خبر واحدی که راوی ثقه ، روایت کرده است ، عمل می کنند و دلیل می آورند که در نقلهای متعددی ، امامان علیهم السلام ، شیعیان را به راویان حدیث ارجاع می دادند و مردم را به تبعیت از آنچه آنان روایت می کردند ، مامور می کردند ؛
📚وسائل الشیعه ج 27 ص 136 باب 11
❕و از امام عصر علیه السلام نقل می کنند که فرمود ؛
« برای هیچ کس از شیعیان ما عذری نیست که تشکیک کنند در آنچه که ثقات ما ( یعنی علمای عادل ) از روایات برای آنان نقل می کنند »
📚رجال کشی ج 2 ص 535 _ وسائل الشیعه ج 27 ص 150
❕یا عمل به ظن را در مسائلی چون رکعات نماز و ... لازم می شمرند ، چون ائمه ع این رخصت را داده اند ؛
📚وسائل الشیعه ج 8 ص 211 باب 7 « باب وجوب العمل بغلبه الظن عند الشک فی عدد الرکعات ... »
❕بنابراین ، این فرق گذاری هم از اساس باطل است .
4⃣در ادامه در کتاب فرهنگ فقه آمده است ؛
« اجتهاد نزد اخباريان، حرام و نزد اصوليان، واجب كفايى، بلكه به نظر برخى واجب عينى است. »
📚فرهنگ فقه ، ج 1 ص 303
❕این فرق نیز صحیح نیست ، اجتهاد به معنای به دست آوردن حکم شرعی از منابع آن یعنی آیات و روایات است و اجماع هم بازگشت می کند به سنت و دلیل عقل هم بازگشت می کند به استصحاب و برائت ، اخباریون نیز از همین طریق ، احکام الهی را به دست می آورند و چنین اجتهادی را قبول دارند .
👌آنچه آنها قبول ندارند ، « اجتهاد بالرای » است ، یعنی اجتهادی که مبتنی بر آیات و روایات و راهنمایی های اهلبیت ع نباشد ، و تکیه در آن بر آراء ناقص عقلی و رای شخصی باشد ، مانند اجتهادی که در نزد اهلسنت مرسوم است ، که گفتیم تمام علمای شیعه متفق اند که احکام شرعی باید با راهنمایی های اهلبیت ع به دست آید ، نه آراء شخصی و بدون استناد به آیات و روایات .
🔸ادامه 👇