یه حاج آقایی یه حرف قشنگی می‌زد می‌گفت منِ منبری، نباید با این دید بالا منبر برم که بقیه رو موعظه کنم و با فکر اصلاح بقیه سخنرانی کنم تا تاثیر گذار باشه! بلکه باید ذهنیتم این باشه که دارم موعظه‌هایی که می‌دونمو بلند بلند برای خودم می‌گم که اصلاح بشم و بهم یادآوری بشه... دیدگاه جالبی بود... اینکه تو هر جوی آدم قرار گرفت, مثل الانِ اعتکاف یا مدرسه یا... از طلبه تا...ش، اول رشد و اصلاح خودشو تو اون جمع ببینه نه یه حالت بالا به پایین که اینا کافرن و من مومن، اینا جاهلن و من عالم، اینا بی‌سوادن و من باسواد... سخته، ولی شدنیه و درنتیجه هر چقدر خود آدم اصلاح بشه، باقی هم ازش اثر می‌گیرن و اصلاح می‌شن... جاذاب نیس؟