چرا جمهوری اسلامی در «عدالت اجتماعی» درجا میزند؟ دیروز اتفاق مهمی در مجلس افتاد. اتفاقی که به نظرم از اخبار پر بازتاب این روزها مثل نوسان نرخ دلار و ماشین و فلان اتفاق دیپلماتیک و... خیلی مهم تر بود اما آنطور که باید بازتابی پیدا نکرد. خبر این بود: «مجلس با معافیت مالیات منازل مسکونی لاکچری که قیمت روز آنها بیش از 20 میلیارد تومان است موافقت کرد.» شاید ظاهر این خبر توجه خیلی ها را به خود جلب نکند یا برخی هم خوشبینانه بگویند حتما قرار است مثلا مجلسی ها بروند و یک طرح کارشناسی تر را برای این موضوع آماده کنند اما همه اینها فرع ماجراست. من اصل ماجرا را اینطور می فهمم که بازهم «سرمایه داری» و «الیگارشی» اراده اش پیروز شد و این مساله ای نیست که راحت بتوان از کنار آن گذشت. بگذارید راحت تر بگویم؛ من این تصمیم مجلس را یک «نماد» می بینم و برای همین آن را خیلی مهم میدانم. جمهوری اسلامی ایران در 44 سال گذشته در عرصه مبارزه با سرمایه داری در سطح جهان  توفیقات قابل توجهی داشته و در این مسیر آنقدر موثر بوده که نماد سرمایه داری و کاپیتالیسم در جهان (امریکا) سخت ترین تحریمهای تاریخ بشر را علیه آن اعمال کرده. ایران امروز آنقدر برای غرب و جهان سرمایه داری «مساله» شده که تمام ابزارهایشان برای نابودی این کشور را به کار گرفته اند و ما امروز آنقدر به جهان سرمایه داری ضربه زده ایم که امریکایی ها به عنوان ابرقدرت دنیا، هر سال در سند استراتژی امنیت ملی شان از ایران نام می برند و توضیح می دهند که چگونه باید این کشور را مهار کرد؟ اما مشکل از جایی شروع می شود که جمهوری اسلامی آنطور که به نبرد با سرمایه داری در دنیا رفته، به نبرد سرمایه داری در داخل کشور نرفته! و متاسفانه با مصادیق زیادی می شود ثابت کرد که در بسیاری از تصمیم گیری ها، سمت و سوی تصمیمات مهم در عرصه های مختلف حاکمیت به نفع سرمایه داران و کاپیتالیستهای داخلی است. این یکی از مهمترین اشکالات جمهوری اسلامی در 44 سال گذشته بوده. یعنی مبارزه همه جانبه اش علیه سرمایه داری در خارج از مرزها، در داخل مرزها امتداد نداشته و حتی برعکس بوده. این اشکال کمی نیست و البته کم هم تولید تناقض نکرده. به همین خاطر معتقدم خیلی از کسانی که فکر می کنند جنگ اصلی امروز بین با حجاب و بی حجاب و اصولگرا و اصلاح طلب است اساسا سر کار هستند. جنگ اصلی برای جلو رفتن کشور، رهایی از دست سرمایه دارانی است که در همه جا آدم دارند، بر بسیاری از مراکز حساس تصمیم گیری  اثرگذار هستند و با هزار و یک توجیه و لطایف الحیل، همواره سمت و سوی تصمیمات و سیاستگذاری ها را به سوی منافع کاپیتالیستهای داخلی می برند. این نقطه چالش مهمی است که جمهوری اسلامی ایران باید آن را حل کند تا کشور هم رشد کند و هم به عدالت اجتماعی نزدیک تر شویم. نمی شود مالیات هر کارمندی که حقوقش معادل خط فقر است را قبل از پرداخت حقوق کسر کرد و به حساب دولت ریخت اما کسانی که خانه هایشان ده ها میلیارد ارزش دارد، هیچ مالیاتی بابت ثروت های افسانه ای شان پرداخت نکنند و بعد تازه دولت با کسری بودجه هم مواجه شود و برای جبران آن، تورم دامن 85 میلیون ایرانی به خصوص اقشار ضعیف را بگیرد. کاش شفافیت آرای نمایندگان بعد از سه سال تصویب شده بود تا بدانیم به جز مالک شریعتی، روح الله ایزدخواه و محمد رضا صباغیان که مردانه در برابر این مصوبه انحرافی ایستادند و سخن گفتند، چه کسان دیگری با رایی که سه سال قبل از مستضعفان گرفتند، اینقدر آشکار در روز روشن به نفع سرمایه داران رای دادند؟ عضو کانال شوید 🔻 https://eitaa.com/joinchat/1844903939C0e8d01846b