🌸 معنای «نفس لوّامه» 🌷 نفس انسان فطرتاً طالب كمال است و گرایش به كمال دارد. اما كمال انسان از هر راهى پیدا نمى شود، بلكه مسیر مشخصى دارد كه اگر انسان از آن مسیر تخلف و تخطّى كند به كمال نمى رسد. اینجاست كه انسان اگر در طىّ مسیر تكامل اشتباه كرد و به اشتباه خود نیز واقف شد، پشیمان مى گردد. افسوس مى خورد و خود را ملامت مى كند كه چرا چنین كرده است. این ملامت گرى، وصف و حالت جدیدى است كه براى نفسِ انسان حاصل مى شود، نه آن كه نفس دیگرى غیر از آن نفسى كه طالب كمال بود در او پیدا شود. نفس لوّامه كه در قرآن كریم آمده است، چیزى بیش از این نیست. «وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ» [سوره قیامه، آیه2] این حالت، تحت تأثیر قوّه درّاكه انسان، یعنى عقل، به وجود مى آید؛ یعنى وقتى انسان به مدد عقل خویش مى فهمد كه در پیمودن مسیر كمال دچار خطا و انحراف شده، حالت پشیمانى و افسوس بر فرصت از دست رفته برایش پیش مى آید. 📚 آیت الله مصباح یزدی، به سوی او، ص29 🆔 @ShamimeOfoq