عمل به تكلیف امامان شیعه، در شرایط مختلف اجتماعی طبق تكلیف عمل می كردند. حادثه عاشورا نیز یكی از جلوه های عمل به وظیفه بود و تكلیف را هم اقتضای شرایط و شناخت زمینه ها تعیین می كرد، البته در چهارچوب كلی دین و معیارهای قرآنی، فریاد یا سكوت، قیام یا قعودِ امامان نیز تابع همین تكلیف بود. امام حسین علیه السلام، با آنكه امام برحق بود و خلافت و رهبری را حق خود می دانست، ولی در نامه ای كه به اهل بصره نوشت، فرمود: قوم ما حكومت را برای خود برگزیدند و ما به خاطر آنكه تفرقه امت را خوش نداشتیم به آن رضایت دادیم، در حالی كه ما خاندان پیامبر، می دانیم كه ما به خلافت و رهبری، شایسته تر از كسانی هستیم كه آن را برعهده گرفته اند. [وقعة الطف، ص 107]. همان حسین بن علی علیه السلام كه یك لحظه هم حكومت یزید را تحمّل نكرد، ده سال در حكومت معاویه زیست و دست به قیام نزد، چرا كه تكلیف امام در این دو دوره، متفاوت بود. تعبّد یك مسلمان به حكم دین بسیار مقدّس و ستودنی است. 🆔 @ShamimeOfoq