کلاسِ پنجم دبستان بودم ، خواب و خوراکی برایم نمانده بود . . . با فکر به حوزه‌ی علمیه می‌خوابیدم و با شوقِ آینده بیدار می‌شدم ! کتاب های دبستان و راهنمایی را می‌خواندم که زودتر بزرگ شوم تا بتوانم درس طلبگی بخوانم .. اصلا زندگی برایم معنایی نداشت . یادم هست حوالی سیزده - چهارده سالگی بود که دو تا از کتاب های درسی حوزه را خوانده بودم ! رنگ و بوی زندگی ام ، خلاصه اش میشد عشق به حوزه‌ی علمیه ... در کوچه ها و خیابان ها و بازارها و مساجد ، به دنبال ردی از طلبه ها می‌گشتم .دوست داشتم فقط نگاهشان کنم ! حالا چند سالی‌ می‌شود که از آن روزهای انتظار ، فاصله گرفته ام . حالا دیگر به آن معشوقِ دوران کودکی و نوجوانی ام ، دست یافته ام . دیگر آن طلبه های جوانِ توی شهر را به چشم دست نیافتی ها نمی‌نگرم ! ... رویای شب هایم شد یک آمالِ به دستِ آمده . من امروز به قدرِ هزاران سال خوشحالم .. خوشحالم از اینکه توانستم هرآنچه در ذهنم بود را به دست آورم ! #شهسوار